Overgang van de milieuvergunning

management-cyclus ‘plan-do-check-act’ centraal. Het uitgangspunt daarbij is dat het bedrijf
verplicht is tot het continu verbeteren van de milieuprestaties en het voldoen aan wet- en
regelgeving. De voortdurende betrokkenheid van het management is derhalve essentieel, zo
staat in de circulaire. Een gecertificeerd milieuzorgsysteem geeft een gerechtvaardigd
vertrouwen dat het bedrijf de gestelde doelen in het kader van het voldoen aan wet- en
regelgeving en het continu verbeteren van de milieuprestaties ook realiseert. 76
Van belang is dat in de circulaire wordt gesteld dat indien aan de hiervoor genoemde
drie voorwaarden voor het verlenen van een VOH wordt voldaan, niet een recht ontstaat op
het verkrijgen van een VOH.
“Ook het nalevingsgedrag is een factor die uiteindelijk betrokken moet worden bij de
vraag of een VOH kan worden verleend. Een bedrijf dat voldoet aan de drie hiervoor
beschreven voorwaarden zal over het algemeen ook een goede en open relatie hebben
met de overheid. In dit geval zal de overheid vaak overtuigd zijn dat het bedrijf de
gemaakte afspraken ook nakomt en de zorg voor het milieu serieus neemt. Deze
overtuiging zal over het algemeen bevestigd worden door een goed nalevingsgedrag. Dit
laat onverlet dat het in de praktijk niet uitgesloten is dat een bedrijf dat wel een certificaat
heeft op basis van ISO 14001, toch de milieuregels overtreedt. (…) Er zijn twee situaties
die met betrekking tot het nalevingsgedrag relevant zijn. De situatie vooraf, voordat de
VOH is afgegeven en de situatie achteraf, nadat de VOH is afgegeven. (…)
In de situatie dat een bedrijf in het verleden een slecht nalevingsgedrag heeft vertoond,
kan het nodig zijn om nadat het certificaat is afgegeven een periode in te lassen om vast
te stellen of het slechte nalevingsgedrag daadwerkelijk tot het verleden behoort, alvorens
de VOH wordt afgegeven. Indien ondanks de aanwezigheid van een certificaat op basis
van ISO 14001, gedurende die periode desondanks blijkt dat het bedrijf niet voldoet aan
wet- en regelgeving, zal geen VOH worden afgegeven. (…).” 77
Kortom, het nalevingsgedrag is een vierde (rand)voorwaarde.
Door Graven en Schakel is de voorwaarde dat er een (gecertificeerd)
bedrijfsmilieuzorgsysteem moet zijn in combinatie met de voorwaarde dat de Wmvergunning
in de afgelopen periode niet is overtreden, aangeduid als de ‘vertrouwenseis’
(onder het motto ‘wie zoet is krijgt lekkers’). Deze vertrouwenseis is, naar zij menen, ‘Wmvreemd’,
omdat de Wm-vergunning in de regel niet persoonsgebonden is. 78 Van Gestel acht
het meest opvallend dat de randvoorwaarden geen van alle rechtstreeks betrekking hebben op
een onderscheid ten aanzien van de hoogte van de milieuprestaties. Volgens hem zijn de
randvoorwaarden er veeleer op gericht om vooral het vertrouwen in de ‘goodwill’ van
bedrijven zoveel mogelijk te objectiveren en te concretiseren, zodat er in de
uitvoeringspraktijk mee kan worden gewerkt. 79 Evenals Graven en Schakel is Van Gestel van
mening dat de vierde randvoorwaarde – die hij nog controversiëler noemt dan het vereiste
van het bezit van een milieuzorgcertificaat – niet past binnen de Wm, omdat daarin wordt
uitgegaan van zaaksgebonden vergunningen, zodat de achtergrond van de persoon die de
vergunning aanvraagt in beginsel niet meeweegt bij de beslissing om een vergunning al dan
niet te verlenen. 80 We merken op dat wij deze problematiek op een andere wijze benaderen;
wij constateren dat persoonsgebonden elementen worden toegevoegd aan de volgens het
76 Circulaire, p. 15-18.
77 Circulaire, p. 20.
78 E.J. Graven en A.M. Schakel, Het sinterklaasgevoel van de vergunning op hoofdzaken, M en R 1999,
p. 160-161.
79 R. van Gestel, Zelfregulering, milieuzorg en bedrijven. Naar een eigen verantwoordelijkheid binnen
kaders (diss.), Deventer 2000, p. 212.
80 Van Gestel, a.w. p. 214.
41