e-kitap

Tahsin Bey Ekvador'da | Armağan TEKDÖNERgeçmişçesine anlatmakta, benim de haklı gerekçelerim olduğunu söyleyebilirim. (Buketeve iş getirdiğim için kızıyordu belki de. Anlatamıyordum ki, evden çalışmakzorundaydım.)Serap? Şu lisede aşık olduğum? Bir zamanlar beni satmıştı. Kabul,sattığını söylemek belki biraz tuhaf bir iddia, çünkü kendisine aşık olduğumu bilmiyordu.Daha doğrusu tanışmıyorduk, o yan sınıftaydı. Sorun, ben gözüme kestirdiğim halde, onunbaşkalarıyla düşüp kalkmasıydı. Oysaki ben, tüm bir lise yaşantımı, onu takip etmeyeadamıştım. Bütün emeklerim karşılığında, sadece bir hayalet daha kaldı elimde. Bu yaptığı,satmak değil midir şimdi? Dedim ya, haksızlık diz boyu.O hayaleti canlandırarak, topluma yararlı olmak istiyorum. Onun dahesap kesim tarihi gelecek, kredi kartının limiti dolmak üzeredir. Serap’a rastlayanlarçıkabilir, çünkü ortalıktaymış.Müdür. Şu anki oda arkadaşım kendileri. Avanak bakışları üzerimdehala. Etrafa bulaşmaz. Romanımda, aptallığına doyamadan ölecek. Onu ben öldürteceğim,kendisine iyilik olsun diye. Yaşamak için, meleklikten daha geçerli ve kazançlı bir mesleğiolmalı insanın. Duyuyor musun dostum?Odada volta atarken, gülümsüyor. Onu Tahsin’e öldürteceğim hem de.Gerçekte burada yaptığı gibi yavaş yavaş değil, bir oturumda öldürecek adamı Tahsincanavarı. En doğrusu, Tahsin gibilerin katil olması, müdür gibilerin de maktul. Mevcut roldağılımını yıllarca kabul edip de, sonradan mızıkçılık edenler, genellikle katilden hükümgiyerler. Aynı rol dağılımındaki melek payesini almışlar ise, ha eceliyle ölmüş, ha cinayetekurban gitmiş, kimin için, ne fark eder? Zaten bunlar, ömürlerini başkalarına iyilikleSayfa 10 / 173