e-kitap

Tahsin Bey Ekvador'da | Armağan TEKDÖNERemiyordu. Serap’ın gergin tenini ısırabilmek için, neredeyse küçük diliyle yalayacak kadarağzını açmıştı ve tendeki o tuz lezzeti delirtiyordu.Arabanın yavaştan denize doğru kaymaya başladığını algıladıklarıanda, iki ön koltuğun arasından direksiyona güçlükle uzandı. Kontak kapalı, direksiyonkilitliydi ve araba biraz hızlanmıştı. Çekmeyi unuttukları el frenini biraz çektiyse de, arabahiç yavaşlamadı bile. Panik içinde fren koluna tüm gücüyle asılınca, araba önce yavaşlargibi oldu. Fakat ilerlemeye kayarak devam etti ve kayalıklardan ön tekerlekler düştüsonunda. Neyse ki mucize eseri, arabanın altı taşlara takılınca, falezden uçmadan durdular.Öylece kalacaktı araba. Serap o anda, atmakta olduğu çığlıklara son vererek kapıyı açıp,kendini dışarıya atmasaydı, ağırlık merkezi değişen araba yeniden öne doğru hareketegeçmeseydi... Sırtının dönük olduğu kendi tarafındaki kapının, upuzun havlunun altında biryerlerde olan kilidini bir türlü bulamıyordu, “hah kilit,” Tahsin Bey o kapıdan sırtüstü mükendini atmalı diğer kapıdan yüzükoyun mu... Araba boşluktayken Serap’ın açık bıraktığıkapı ardına dek açıldı, göz kamaştırıcı maviliğin dönüştüğü bembeyaz ışıkta, dikenli çalılarbulutlara batarken, tüm gücüyle ön koltuğa sarıl...Masaya sarılmış, tutunmaya çalışırken uyandı. Tir tir titriyordu.Kafasını iyice masaya bastırmıştı. Bu arada telefonu ve masanın yan yüzeyini yalamışolduğunu, rüyasında diline gelen o şehvetten çıldırtıcı tuz lezzetinin Serap’ın ter içindekibedeninden değil, kendi gözyaşıyla ıslanmış evraktan kaynaklandığını fark etti. Kalpatışları da, Belgrat Ormanı koşularındakinin on katı gibiydi. “Serap için ölmek bu olsagerek!”Zuladan çıkardığı viskiden bir yudum çekti. Evde olup da, rahatçatelevizyon seyrediyor olmayı arzuladı bir an, henüz yol yakınken geri dönmek...Sayfa 74 / 173