e-kitap

Tahsin Bey Ekvador'da | Armağan TEKDÖNERSadede gelelim.Yıllar öncesiydi. Uygulamaya geçmek için, on gün kadar sabretmekzorunda kalmıştım. Aralık ayı karla gelmişti ve nihayet o bembeyaz sabah, beklenen tarihikarşılaşma gerçekleşecekti, Tahsin’le kozlarımızı paylaşacaktık.Gaflarımdan korkuyor, benimle daima yalnız kalmak istiyordu. Serapyüzünden de kafayı yemek üzereydi. Ama benim de, herif kafayı yiyene kadar bekleyecektakatim kalmamıştı artık, mücadele sürecini sona erdirmeliydim. Yoksa, o bana kafayıyedirtecekti. Serap onu fena çarpmıştı ve bu yediği gol, onu tam bir sadist manyak halinegetirmişti. Kaptırdığı paralardan çok, benim bir-iki telefon performansım onu bitiriyordu.Cipi biliyor olmam, telefon konuşmalarımın gerçekliğine dair yeterli kanıt sanıyordu. Fakato uydurma telefonlar amacı aşıyor, bende Serap’a yönelik pis arzular uyandırıyor, Buket’ialdatmama neden oluyordu. Müdürün anlamaz bakışlarına güvenerek, artık aletinisteklerine alenen uyuyordum, yoksa aletin boyunduruğuna girerek, bu kesat ortamdasaklambaç oynamak, işten bile değildi. Bekçiler, her zaman da haksız değildirler.“Ya ben, ya o,” derken, ben de haksız değilmişim demek. Çünkü aynıgün, aldığım ilaçların dozunu iki katına çıkaracağını geveze personelden duymuştum; hapıyutmak üzereymişim yani. Tahsin’in hap saldırısından fena korkmuştum. Herif işibitirecekti bu gidişle. Düello için son şansım gibiydi. Hem maça, hem de hapı geciktirmeyeikna etmem gerekiyordu. Ya çok zararsız bir masa tenisi düşkünü gibi davranmalıydım, yada tam bir art niyetli. Karar vermek için fazla zamanım yoktu ve her akıllı insanın yapacağıgibi, ikinci yolu seçtim. Maç sırasında ilginç konular konuşacağımızı söyleyerek, iknaettim. Kendisi hakkında tam ne bildiğini ve art niyetlerini öğrenmeden, rakibinitemizleyecek kadar kim profesyonel olabilir? Hele rakip avucunun içindeyse. Filmlerde,Sayfa 162 / 173