e-kitap

Tahsin Bey Ekvador'da | Armağan TEKDÖNERBelli ki, Buket Hanım masumiyetine inanıyordu. Bu saflık... Avukat ne yapsın? Ne iftirası? Ben manyak bir katilim.Toparlanmış, sinirlenmiş, bağırmaya başlamıştı. Anlatılanlar doğru mu? Evet. Rahat bırak beni, anlaşıldı mı? Defol diyorum sana. Defol! Bu da geçer, bir yolunu buluruz. Buradan aradığın iyi oldu, belkievi dinliyorlardır. Bağırma, korkma, neredesin?Buket Hanım şaşırmış, şaşkınlığını birkaç saniyede yenmiş, tarafolmuştu bile. İşin ilginç yanı, Tahsin Bey’in o anda mağdur durumda olduğunu, kendisineihtiyacı olduğunu, baştan varsaymıştı. Yardıma da kayıtsız, şartsız, sorgusuz hazırdı.Tahsin Bey neyse ki, bolca telefon kartı almıştı. Hayatının en anlamlıyarım saatini, bir telefon kulübesinde yaşaması kısmetmiş. Dışarıdakileri hiç takmadan, birtek detayı atlamadan, tüm yaptıklarını sayıp dökerek. Son durumun ne olduğunu, beşparasız, kimliksiz bir kanun kaçağı olduğunu, tüm gerçekliğiyle ortaya koyarak. İnsanın enmutlu anları, rövanşı olmayacak, sonsuz bir yenilmişliğin cenderesindeyken takdir gördüğüanlar değil midir? O durumlarda, deniz anasına bile aşık olunur.Buket Hanım bir yolunu bulup Tunus’a gelecekti. Komiser’den TahsinBey ve kendisi için, yeni birer pasaport alarak! Devamlı müşteriye daha fazla indirimhakkını göz ardı etmeden. Tahsin Bey tüm prosedürü anlatmış, İffet Sokaktaki adresiezbere vermişti. Albay, Buket Hanım’a kağıt, kalem, kahve getiriyor, sürekli lojistik desteksağlamak suretiyle, yataklık ediyordu.Sayfa 127 / 173