e-kitap

Tahsin Bey Ekvador'da | Armağan TEKDÖNERSerap’la ilişkiniz ilerliyordu. Yeşilyurt’ta buluşuyor, köpekler kadarsık çiftleşiyordunuz. Bekçileri kim ipler, bunları iddia eden Durmuş adındaki en azılısıkovulunca, iddialar da azaldı. Yani “Bir Dost” artık boyunun ölçüsünü almıştı. (Bunoktada, romanda seni küçümsediğim için özür diliyorum. Aslında adam kovdurtmayı dabeceriyormuşsun.) Sonra, daha da parlak fikir olarak, naylon fatura işine girdiniz. Bu aradaben de hapse değil, buraya girdim, sayende. Demek beni buraya aldırtmak için verdiğinuğraş, elinin altında iyice kafayı yiyip, geberip gitmem içindi? Söyleyebileceklerimi kimseciddiye almasın diyeydi. Derken ilaç sevkıyatı, fiilen gerektiği miktara düştü ve ilaçlar,gerçek toptancıdan alınmaya devam etti. Problem kalmamıştı. Yeni ilaç toptancısıfirmanız, haftalar sonra teklif vermeye başladı. Teoride, daha ucuza veriyordu ilaçları.Gerçekte tek verdiği şey naylon faturadan ibaretti ve kar marjı %99 olan bir işte, çok dahaseyrek ve önemsiz siparişler, yeterli doyuruculukta olabiliyordu. Pekiyi o faturalarınkarşılığı ilaçlar? Birazdan, onların nereden geldiğini de anladığımı göreceksin, hastanecephesindeki mücadeleye devam edelim. Sen birkaç kez bu firmayı eleştirerek ve kapıyagelen bir grup ilacı da geri çevirerek, başhekimin tüm kuşkularını dağıtmayı başarmıştın.Adamlar ilaçları kabul ettirmek için ne kadar dil dökmüşlerse de, sen “Nuh” demiş,“Peygamber” dememiştin. Danışıklı dövüşte iyiymişsin bayağı.Bunların bir kısmı varsayım. Naylon fatura işini, yine bekçilerden biri,diğerine fısıldarken duymuştum, itibar etmedim. Sende acayip para olduğunu söyleyen obekçilerin, üzerinde en tahmin yürütemedikleri nokta, hazinenin yeri.Yeniden geri dönelim. Aslında tek huylanan başhekim değildi. Zatenhastanede pek sorun yoktu, sen o ihtiyarı avucuna almış, (bunu nasıl becermiştin?) kolaycaetkisizleştiriyordun. Asıl dert, o ukala çilli genç müdürün bulduğu o ücra toptancıdaki işeSayfa 103 / 173