e-kitap

Tahsin Bey Ekvador'da | Armağan TEKDÖNERihbar etmiş olmalıydı! Şoföre “Gazla yoksa vururum,” diyecekti ama, tabancayı attığınıhatırladı. Oysa polis, taksiye bakmadı bile. Zaten ne vardı ki? Artık aptallaşma sınırlarınıyeniden tanımlıyordu.Otele girerken evlenme cüzdanının yanında olmadığını hatırladı vekapıda duraksadı.Sonuçta salaş bir otelin, hamam gibi kokan odasında, bir karyolaüzerinde oturuyordu. Elindeki yarayı görünce resepsiyonda zorluk çıkartmışlardı amakeseyi biraz açmayı, son anda da olsa, akıl etmişti.Işığı söndürdüğünde, karşı binaya asılı, sapsarı ışık yayan “ÇarliKuaför” tabelası odayı aydınlattı. Bu ışık, etrafta dolaşan hamamböceklerini göstermiyorduhiç değilse. Burası bambaşka bir ülkeydi sanki. Otele gecenin bu saatinde bile gelenleroluyordu. Bitap şekilde, varlıklarını bilmediği tahtakurularıyla sarmaş dolaş uykuyadalacakken, yan odaya üç kişi girdi. Seslerden aralarında hiç kadın olmadığı anlaşılıyorduama, ne hikmetse, herifler pek gülüyordu. “Yan odadaki rakı kokusu ve duman, bu odadanalgılanabilir mi?” Bu soru kafasını meşgul ederken, yan odadakiler Tahsin Bey’in yarımkalan aklını da uçuracak bazı sesler çıkartmaya başladılar. Odadaki hayvani gülüşmelerkesilince, aksak ritimli bir gıcırtı başlamıştı. Şişeler kırılıyor, bağırmalar geliyordu.“Boyink” diye atan bir yayın sesiyle aynı anda kopan gümbürtüden sonra, herifler yenidenkahkahalara boğuldular. Sonra itişme sesleri ve hıçkırmalar... Birden, bir tanesi ağlamayabaşlamıştı. Bir tokat şakladı ve o ağlama durdu. Paldır küldür sesler koptu. Kısa süre sonrayeniden neşelenmişlerdi, gülmeler dinmek bilmiyordu. Otel yönetimi bu rezalete, neden birson vermiyordu?Donakalmıştı, sapına kadar!Sayfa 88 / 173