e-kitap

Tahsin Bey Ekvador'da | Armağan TEKDÖNERzincirine tabii tutulmasaydım.Ve on dakikadır taksideydi. Taksiler cenneti Levent’te, hiç zorlukçekmeden bir taksi bulduktan sonra, nedense bu kez ön koltuğa oturmuştu. Bir süre sonra,Mecidiyeköy’de daha önce hiç geçmediği bir yerlerde, bir eve gidiyormuş gibi yolu tarifediyordu: Şimdi sola, şimdi yukarıya. Buradan sağa.Rasgele bir yerde indi. Taksi çekip gittiğinde, ardında koyu birkaranlık, uzak köpek havlamaları ve kesif bir aygaz kokusu bırakmıştı. Çok şükür takipeden yoktu. “Herifin telefonu o saatte neden çalsın? Yoksa bir yere haber mi vermiştimüdür?”İndiği yerde, torbayı çöpe atacaktı. Görülmemek için ilk bulduğu çöpeaceleyle davrandı ama telaştan ve tiksinmekten, iyi kavrayamadığı çöpün kapağını elindenkaydırdı ve paslı nalet şey, elini kesti. Kapak düşünce bayağı da gürültü çıkmıştı. Yapacakbir şey düşünürken artık mesainin bittiğini hissetti ve başka bir taksiyle Beyoğlu’nda birotele gitmeye karar verdi. Çok şükür, ses yüzünden bir sorun çıkmamış, etraf eski sakinhalini almıştı. Ama ortalıkta taksi maksi yoktu.Ortaklar Caddesi’ne kadar sürüklenmek zorunda kaldı. En nihayet birtaksi! Taksim.Taksi içleri hep aynı da olsa, İstanbul gece o saatte bir başkagörünüyordu. Boş yollar, rahat trafik. Çarçabuk geldikleri Harbiye’de polis çevirmeyapıyordu ve Tahsin Bey o anda yakalandığına karar verdi. Müdür, ilk aranışından sonraSayfa 87 / 173