e-kitap

Tahsin Bey Ekvador'da | Armağan TEKDÖNERBir an duraladıktan sonra, bunun kendisini ilgilendirmeyeceğine kararverdi. Müdürün kulaklarındaki sesler, Tahsin Bey kapıyı yavaşça çekerken artık beynineulaşamıyordu:“...tak-tik-DINK-tik-tak...”Oda arkadaşımın hayatını, alenen sen söndürüyorsun Tahsin. Çocuğageçen gün bağırman, görevinin bir parçası mıydı? Kapıya “muhasebe” yazdığımızda,dövmediğin kaldı. Odaya geldiğinde, notu görür-görmez, “Hanginiz yazdı bunu?” diyekıdemli bir astsubay tavrıyla kükremiştin. Müdür anlamıyor biliyorsun, dolayısıylagülümseyerek sana bakıyordu. Ben de, her zamanki gibi korkudan titreme numarasıyapıyor, “O-o-o-o...” diye kekeleyerek, parmağımla onu işaret ediyordum. Müdürgülümsemesinin yirminci saniyesinde, kendisini EKT odasında buluverdi. Onun yazıyazması olası mı? Neden bunları yapıyorsun? Yoksa korktuğun bir şey mi var? Eğer bubize yardımsa, baytara gitsek, senden fazla yardımı dokunur. Ne yazık ki, gidilecek yerekarar verme yetkimiz yok. Pelür kağıt, bizi öldürme hakkını sana tanımış. Yani seninyardım masalına artık pek inancım kalmadı.Yoksa “Not: Yolsuzluk yapılır” ibaresine mi kızmıştın? Evet, birazşaka yapmak istemiştim, neden ciddiye alıyorsun? Üstelik de, benim yazdığımı bal gibianladığın halde, ilk şoku müdüre çakmıştın, anladığını anlamayayım diye.Anlamayabilirdim de. Eğer müdüre aşırı kızmasaydın, adamı sürüklerlerken hastanepersonelini “sallanmayın,” şeklinde haşlamasaydın, “bu kağıdı buraya asmanız, sağlığınızhakkında endişe uyandırıyor, şu ilaç iyi gelecek,” gibi saçmalıklar mırıldanmasaydın. Eğerertesi gün, sen hiç ortalıkta olmadığın bir anda, nedensiz ve mahvedici bir şoklatmalarSayfa 86 / 173