e-kitap

Tahsin Bey Ekvador'da | Armağan TEKDÖNER Yollu abi, bir kere ne gördüm... Kes artık, ben yukarıya çıkıyorum. İyi akşamlar abi. İyi akşamlar.Bir-iki basamak çıktıysa da, aklı bekçide kalmıştı. Ne gördün be? Boş ver abi, içi seni yakar, dışı beni. Ulan Durmuş, sen de az değilsin. Ne olmuş? Abi, kadın yollu. Bir keresinde...Herifin boş konuştuğu kanısına varmıştı. Bu altmış yaşındaki bekçi,hiçbir zaman Serap’ı izleyemezdi, her gece oradaydı. “Utanmaz ihtiyar,” diye içindengeçirdi. Sonra hırpalanmış kafasında kalan mantık parçacıkları sayesinde, vakitkaybetmemek kararına vardı ve merdivene yöneldi. İşim var, yarın anlatırsın. Abi sen ne diyorsun ya, yollu kadın...Gerisini dinlemeden, yukarıya çıktı.Hastanedeki bekçileri hiç dinledin mi? Hepsi dedikoduyla meşgul.İnanılmaz boş konuşup, sürekli kendi seks maceralarını anlatıyorlar. Yüzlerce şayia vesaçmalık arasında, az sayıda gerçek var. Kim takar o morukları, ha? Bana inandırıcı gelen,muzır fısıltılar üflüyorlar kulağıma. Hastaneye sıkça gelen, 35-40 yaşlarındaki yollu kadınailişkin. Munis bekçilerimizin tümünü, düzenli el jimnastiğine alıştırdı o şeytan kadın. Ahkulaklarım! Kulaklarım uğulduyor! Şiddetli esintiler geliyor, püffff, püfffff.Sayfa 71 / 173