e-kitap

Tahsin Bey Ekvador'da | Armağan TEKDÖNERdua edeceğine, işinize çomak sokmasaydı. Oysa hastaneye ne biçim ilaç çakıyordunuz,kamyon kamyon. Toptancının patronu üzümünü yiyor, bağını soranı mıhlayacakmış gibidavranıyordu. Satış gelirlerindeki uçuk komisyon giderlerini çoktan sineye çekmiş,Serap’ın yetkilerini, artırdıkça artırıyordu. Oradaki huysuzluk çıkaran tek kişi, şu anda daortak dostumuz olan, müdürdü. Yok usulmüş, kılmış, tüymüş... Onu da buraya tıktın ya,içtiğin rakılar olmasın haram.Stoklar patlayıp göze batmaya başladığında, çalacağınız ilaçlarıbaşkalarına satmaya çalışacak kadar amatör davranmadınız. Bunu yakalanmadan yapmak,ne de olsa çok zordu. Hem de durum ivedilik gerektiriyordu. Sanırım kandil gecesiydi,neydi o akşam...O fazla kaçırılmış bahşişle bekçiyi doyurup, büfeden bir şeyler almayagönderdiğin anda açılan delikten, Serap sinsice hastaneye daldı. O gün getirilmiş onca ilacı,şeker çuvalları içerisinde, patlatasıya kadar Serap’a yeni aldığınız yeşil Grand Cherokee’yeyüklediniz ve Yeşilyurt’taki altında garajı olan o muhteşem dubleks daireye kolayca sokup,sakladınız. Sakladınız ki, kısa süre sonra naylon faturalar karşılığında, ikinci bir defa o sonkullanma tarihleri geçmek üzere olan ilaçları hastaneye çakasınız. Deli ilacı bu, tarihi miolurmuş? Bazı ilaçlarda bunun pek önemli olmadığını da başhekime inandırmıştın. (Nasılyaptın, bilmiyorum.)Bekçi büfeden alması gerekenleri aldıktan sonra, hatalı şişkinliktekibahşiş tutarı sonucu, o gece kapıda bekleyeceğine, peşinizden gölge gibi seğirtip durmuştu.Serap’ı girerken görmemişti, bu doğru. Ama orada, hani Serap diz üstünde, sen deayaktayken; yani siz onu görmezken, o sizi görecekti işte ve herkese de anlatacaktı. Neşeker çuvalları, ne de ilaçlar, o beyni sulanmış herifin ilgi alanında değildi aslında.Sayfa 104 / 173