e-kitap

Tahsin Bey Ekvador'da | Armağan TEKDÖNERPortmanto bile hayallerini kamçılamaya yetiyordu. Yanındakipaketleri yerleştirdi, derin bir nefes aldı ve yerine oturmadan Buket Hanım’a telefon açtı. Alo? Hayatım, ben. Ne oldu Tahsin? Bu gece çok gecikebilirim. Yarına bir rapor yetiştirirsem, bu seferterfi ettirebilirler. Çok önemli, bitirene kadar çalışacağım, her saatte arayabilirsin,buradayım. Bir şey olursa, hemen ara. (O güne kadar kendisini işten çok az aramış birinsanın, o gece aramayacağını kestirebiliyordu.) “Bu kadarına da gerek var mı?” diyorum bazen. Üzülme hayatım. Yarın akşamdan itibaren bu tip mesailerolmayacak. Sahi mi? Çok şükür, sen öyle diyorsan, öyledir. Artık bu şekildeçalışman gerekmeyecek demek? Hasta olmandan korkuyorum. Yarın gece iyi bir lokantaya gideriz. Nereye istersen. Ne kadar iyisin Tahsinciğim, ama çok masraf olmasın. Seni seviyorum hayatım. Ben de seni. Şimdi işe dönmem gerek. Hadi hoşça kal, yarın akşamgörüşeceğiz. İyi geceler.Sayfa 72 / 173