Download (3359Kb) - Süleyman Demirel Üniversitesi

241960’lı yıllardan itibaren ABD’de yapılmış olan araştırmalar göstermektedirki, genellikle aileler çocukların küçük yaşlardan itibaren her türlü uyarıya açıkolmasını arzulamamaktadırlar. Küçük yaştaki çocuklara aileleri mümkün olduğukadar olumlu, iyi niyetli, yüce vb. bir siyasal sistem içinde yaşamakta olduklarıfikrini aşılamaya çalışmaktadırlar. Benzer araştırmalar göstermektedir ki çocuklargenellikle bilişsel içeriği çok sınırlı olan bir duygusal yönelimle siyasal otoriteyeilişkin tutumlar geliştirmektedirler. Birey çocukluk yıllarında da siyasal liderlerin,örneğin Başkan, Cumhurbaşkanı, Başbakan gibi kimselerin önemli kişiler olduğunukabul etmekte ancak ne iş yaptıklarını pek kavrayamamaktadır. Yine de bu durumbireyin çocukluk çağlarında siyasal lidere karşı büyük ölçüde olumlu ve onlarıyüceltici hislerle dolu olmasını engellememektedir.Çocuklarda açık bir biçimde görülen siyasal liderlere karşı olumlu veduygusal bağlılık, büyük ölçüde ailenin siyasal otoriteyi elinde bulunduranların iyiniyetli yardımcı koruyucu, esirgeyici bir karakterde olduğu fikrini çocuğa aşılamayaçalışmalarından kaynaklanmaktadır. Çocukta etkili olabilecek herhangi bir olumsuzsiyasal uyarının, örneğin politikacıların rüşvet alabileceği, yalan söyleyebileceğiveya siyasal bozulmaya işaret edebilecek bir skandalın varlığından çocuğu haberdaretmemeye ailelerin özen gösterdiği görülmektedir. 72Ailenin, kişinin siyasal toplumsallaşmasına katkısının, çoğu zaman, dolaylıolduğu önerilmiştir. 73 Çocuğun aileden kaynaklanan etkiler tarafından siyasaltutumlarını oluşturması her zaman doğrudan, bilinçli bir şekilde yapılan faaliyetlerçerçevesinde oluşmaz. Birey ilk kez otorite görüntüsü ile aile içindetanışmaktadır. 74 Birey çocukluk yıllarında ana-babanın otoritesini kabul görürken ononbir yaşlarında ana-babanın otoritesi önemli ölçüde azalıyor ve öğretmeninotoritesi artamaya başlıyor. On beş yaşında ana-baba otoritesi, öğretmen karşısındaen düşük düzeye iniyor. Böylece, çocuğun yaşı ilerledikçe eğitim kurumlarınınsiyasallaştırıcı etkinliği artarken, ana-babaların etkinliğinde paralel bir düşmeizleniyor. 7572 Ersin Kalaycıoğlu, , Çağdaş Siyasal Bilim, s.151–15273 İlter Turan, s.5674 Ersin Kalaycıoğlu, Çağdaş Siyasal Bilim, s. 15175 Türker Alkan, s.56