arveler

188
30. Νικήτας Χωνιάτης, Εκδ. Bonn, σελ. 785.
31. Στο ίδιο, σελ. 657.
32. Νικήτας Χωνιάτης, Εκδ. Bonn, σελ. 657,1,12-13.
33. Στο ιόιο, σελ. 784-785.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
34. Για την εξέλιξη των βενετοβυζαντινών σχε'σεων, βλ. Ahrweiler
Η., Byzance et la mer, Παρίσι 1966, σελ. 255 κ.ε.
35. Βλ. Helene Ahrweiler, L 'histoire et la geographie de la region de
Smyrne, στο Travaux et Memoires, τ. 1,1965, σελ. 20.
36. Νικήτας Χωνιάτης, Εκδ. Bonn, σελ. 784-785.
37. Βλ. Ahrweiler Η., όπου ανωτ., σελ. 56 κ.ε.
38. Νικήτας Χωνιάτης, Εκδ. Bonn, Urbs Capta, σελ. 799 κ.ε.
39. Mesarites Nikolaos, Die Palastrevolution des Johannes Komnenos,
Wurzburg, Εκδ. A. Heisenberg, 1907, σελ. 16 (σημείωση).
40. Βλ. για παράδειγμα, Μιχαήλ Ακομινάτος-Χωνιάτης, Εκδ. Λάμπρου,
τ. II, σελ. 151.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6
1. Gregoire H., The question of the diversion of the fourth Crusade,
στο Byzantion, τ. XV, 1940/1, σελ. 158, 166. Επίσης Frolow Α., Recherches
sur la deviation de la 4e croisade, Παρίσι 1955.
2. Perroy E., Moyen Age.
3. Εκδ. W. Regel, Fontes rerum Byz., τ. Ι, σελ. 173-174.
4. Eustathe de Thessalonique, Εκδ. W. Regel, στο ίδιο, τ. Ι, σελ.
106-107.
5. Giinther de Pairis, Historia Constantinopolitana, Εκδ. Ρ. Riant,
Exuviae, I, § 10.
6. Πρβλ. την έκδοση του Α. Carile, Partitio terramm imperii Rotnanie,
στο Studi Veneziani, τ. VII, 1965, σελ. 125-305.
7. Βλ. ανωτ., σελ. 110.
8. Για την κοινωνία της Νικαίας, βλ. Ahrweiler Helene, Histoire et
geographie de la region de Smyrne, στο Travaux et Memoires, τ. 1,1965,
2-202.
9. Δημαράς Γ., Για την Μεγάλη Ιδέα, Αθήναι 1970.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ 189
10. Σάθα, Μεσαιωνική Βιβλιοθήκη, τ. 1, σελ. 106 κ.ε.
11. Λάμπρου Σπ., Τα Σωζόμενα, τ. Π, σελ. 150,151,260, 355.
12. Βλ. Irmscher J., Nikaa als, Zentrum desgriech. Patiiotismus στο
Revue des Etudes sud-est europeennes», τ. 8,1970, σελ. 33-47.
13. Βλ. τη διήγηση στη διαθήκη του Αρσενίου, Εκδ. Migne, Part.
Gr. τ. 140, στ. 948-958.
14. Για τον Μιχαήλ Παλαιολόγο, βλ. Chapman C, Michel Paleologue
restaurateur de ['Empire byzantin, Παρίσι 1926, και, τέλος, Geanakoplos
D., Michael Palaeologus and the West, Cambridge, Mass.
1959.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7
1. Παχυμέρης, Εκδ. Bonn, Ι, σελ. 148.
2. Μια προσωπογραφία του Μιχαήλ Παλαιολόγου, που ανασύστησε
την Αυτοκρατορία, από την Η. Arwheiler στο Les hommes
d'Etat celebres, που δημοσιεύθηκε υπό τη διεύθυνση του Ch. Samaran,
Παρίσι, Εκδόσεις L. Mazenod, 1970, σελ. 30 κ.ε.
3. Παχυμέρης, Εκδ. Bonn, σελ. 153 κ.ε.
4. Ο Σεναχηρείμ υπήρξε ένας γνωστός λόγιος και επιστήμονας.
Για την κρίση του σχετικά με την Κωνσταντινούπολη, πρβλ. Παχυμέρης,
Εκδ. Bonn, Ι, σελ. 149.
5. Imper. Michaelis Palaeologi, De vita Sua, Εκδ. Η. Gregoire, στο
Byzantion, τ. 29-30, 1959-1960, σελ. 460.
6. Ταραχές κατά τις οποίες το 1282 κατασφάχτηκαν οι Γάλλοι της
Σικελίας (Σ.τ.Μ.)
7. Βλ. τη διήγηση του Παχυμέρη, Εκδ. Bonn, Ι, σελ. 124-125. Αυτό
το γεγονός ενέπνευσε στον εθνικό ποιητή της νεότερης Ελλάδας Κ.
Παλαμά το μεγάλο επικό ποίημα, που φέρει τον τίτλο Η φλογέρα του
βασιλιά.
8. Miklosich-Miiller,^c/fl et Diplomata Graeca, τ. IV, σελ. 235.
9. Παχυμέρης, Εκδ. Bonn, Ι, σελ. 425.
10. Για τους πολέμους Βενετσιάνων και Γενοβε'ζων στο βυζαντινό
έδαφος, βλ. Bratianu G., La mer Noire, Μόναχο 1969,171 κ.ε.