Прирачник за новоизбраните локални функционери 2013 - Зелс

106
сите случаи е наменета да им служи на интересите на
две или на повеќе општини. Во оваа пригода треба да
се истакне дека успешното функционирање на заедничката
администрација се должи, меѓу другото, и на
брзиот развој и примена на информатичката технологија
во работењето на општините.
Продавање и купување услуги меѓу локалните
власти
Овој модел на МОС се постигнува во ситуации кога
административно и/или финансиски посилни општини
обезбедуваат услуги на послаби општини за извесен
надомест, а може да опфати и администрација
(на пр. планирање) и обезбедување услуги (на пр.
одржување на патишта). Продавањето и купувањето
услуги меѓу општините претставува класичен случај
што има за цел да постигне економска рационалност
во испораката на услуги и цели. Во некои случаи, овој
модел може да биде на пробна основа.
Заедничко планирање и развој
Заедничкото планирање и развој се користи во области
каде што една општина поради недостаток на
ресурси не може самата да ги менаџира задачите,
како што се економскиот развој, развојот на туризмот,
заштитата на животната средина итн.
Заедничко финансирање
Заедничкото финансирање се практикува кога се
бара спојување на фондови со повеќе соседни
општини, кои се здружуваат заедно да го споделат
товарот на финансирањето.
Ова значи дека два или повеќе партнери ги здружуваат
своите ресурси и заеднички преземаат одлука
за инвестирање. Друга придобивка од оваа форма
на соработка е тоа што сите придружни ризици се
споделуваат од партнерите и според тоа се зголемува
очекуваниот поврат на инвестицијата.
Придобивки од меѓуопштинска соработка
Заедничките придобивки, кои најчесто резултираат со
стапување во меѓуопштински партнерства се:
• Заштеда на трошоци (економија од обем), која
се овозможува преку придонесот на секоја од
партнерските општини од човечки, финансиски,
технолошки, материјални и инфраструктурни
ресурси;
• Зголемување на нивото на ефикасност и на ефективност
на ЕЛС во обезбедувањето определени
услуги преку доброволна соработка со соседните
општини;
• Алтернатива на формирањето многу големи организациски
единици на локалната самоуправа;
• Квалитетно и навремено услужување на клиентите,
отвореност и отчетност;
• Споделување на улогите, одговорностите, ризиците,
контролата и придобивките;
• Меѓуопштинската соработка овозможува и добра
рамка за трансфер на нова технологија, но,
исто така, и за трансфер на јавен менаџмент и на
искуство меѓу локалните власти;
Правна рамка за меѓуопштинска соработка во
Македонија
Можноста за меѓуопштинска соработка е дадена во
чл. 14 од Законот за локална самоуправа („Сл. весник
на Р.М.“, бр. 28/2004), но и во Законот за меѓуопштинска
соработка ( „Сл. весник на Р.М.“, бр. 79/2009).
Според наведениот закон за МОС, меѓуопштинската
соработка може да се остварува преку:
1. Формирање на тела за меѓуопштинска соработка
- Заедничко работно тело и комисија;
- Заедничко административно тело;
Основање на заеднички јавни служби;
- Заедничко јавно претпријатие;
- Заедничка јавна установа.
2. МОС може да се оствари и преку склучување договори
за:
- Здружување на финансиски, материјални и
други сретства;
- Вршење на определени работи од страна на
една општина за една или за повеќе други
општини.
Како дополнителни поттикнувачки фактори, што ќе
ги охрабрат општините да воспостават МОС се и:
• очекувањата на граѓаните за збогатена и подобрена
испорака на услуги;
• процесот на фискалната децентрализација, кој
ќе ги зголеми можностите за независно управување
со општинските ресурси, пристап до пазарот
на капитал и заедничко финансирање
инвестициски проекти;
• зголемената побарувачка за јавни-приватни
партнерства и проширување на услугите кон
приватниот сектор и секторот на НВО;
• процесот на рамномерен регионален развој,
за кој е потребен регионален пристап за планирање,
програмирање и создавање проекти и
нивно спроведување;