Прирачник за новоизбраните локални функционери 2013 - Зелс

113
е способна и умее да се извлече од настанатата ситуација.
Основниот принцип за време на кризата се состои
во единството на дејствувањето и комуникацијата.
Оваа област е многу сложена и затоа последните десетина
години комуниколошката научна фела ù посветува
особено внимание и анализа.
Меѓучовечки конфликти
Конфликтите се дел од животот. Социјалните и индивидуалните
вредносни системи или „норми“, можеби,
се најголеми пречки за комуникацијата. Проблемот е
сложен, бидејќи под вредности се подразбираат: начинот
на перцепција, стилот на комуникација изграден
во детството, искуството, личните очекувања и
темпераментот. Сите ние ги решаваме работите во
животот на само нам својствен начин, што е условен
од нашите очекувања и нашето искуство. Токму
затоа се создаваат конфликтите. Едноставно, тие
се последица на индивидуалните карактеристики.
Како такви, конфликтите се дел од секојдневието, а
во односите со јавноста секогаш треба да се имаат
предвид методите и можностите за решавање конфликти.
Еден од најприменуваните методи за решавање
конфликти во развиените земји е методот на
насочување на вниманието кон односот со одредена
индивидуа или група, место кон резултатот на конфликтот.
Значи, место да се посвети вниманието на
тоа кој ќе победи, а кој ќе загуби во конфликтот, препорачливо
е да се посвети внимание на односот кон
личноста или групата кои се наоѓаат во конфликтна
ситуација. Во зависност од ситуацијата, може да користите
метод на авторитет, но искуствата покажуваат
дека најдобри ефекти се постигнуваат со помош
на методот на компромис или договор, кои вклучуваат
поголем избор на можни решенија. Секогаш треба
да поставуваат отворени прашања, да се умее да се
слуша, да се има трпение, да се внимава на пристапот
во зависност од индивидуата или групата и да се
реализира ефективна комуникација. Во овој процес
е мошне важно вистинското дефинирање на проблемот
и пристапот кон него. Развивањето на вештини
за решавање конфликти, во голема мера влијае на
доброто комуницирање во секојдневниот живот.
ГРАЃАНСКО УЧЕСТВО
Граѓанското учество претставува вклучување на
граѓаните во процесот на донесување одлуки кои
директно или индиректно влијаат на нивниот живот
во заедницата. Притоа се користат механизми
за согледување на мислењата и потребите на граѓаните
кои се прилагодуваат според потребата. За
оние кои вообичаено ги донесуваат одлуките (градоначалник,
советници) вклучувањето на граѓаните
овозможува градење на широка поддршка за идеите
и за решенијата кои ги предлагаат. За граѓаните,
пак, учеството подразбира можност да се влијае
врз одлуките. Она што е најважно е дека учеството
на граѓаните помага во подобрување на општинските
услуги кои тие ги добиваат.
Вклученоста на граѓаните и децентрализацијата се
заемно поврзани. Успешната децентрализација бара
одреден степен на учество на локалната заедница во
процесите на донесување одлуки. Ориентираноста
на локалната власт кон граѓаните и постојаната комуникација
со нив, ќе ги стави во позиција подобро
да одговорат на локалните потреби, како и поефикасно
да ги стават во функција јавните трошоци. Од
друга страна, пак, процесот на децентрализација ги
зголемува можностите за вклученост на граѓаните
во процесите на креирање политики и донесување
одлуки. Поради тоа, комуникацијата помеѓу локалната
власт и граѓаните мора постојано да се практикува
преку институционални механизми, коишто
со текот на времето може да се менуваат и подобруваат.
Комуникацијата на општината со граѓаните
е уредена, како во законските решенија, така и во
статутите и актите на општините кои предвидуваат
можности за вклучување на граѓаните во функционирањето
на општината. Начините на коишто граѓаните
може да бараат од општината да одговори на
нивните интереси и да ги сервисира нивните потреби
се опфатени со институционални механизми
кои им овозможуваат на граѓаните да бидат активни
субјекти и учесници во градењето на општествениот
контекст во којшто живеат. Со процесот на децентрализација,
се зголеми и бројот на надлежностите
кои потпаѓаат под ингеренциите на локалната самоуправа,
со што уште повеќе се потенцира потребата
од редовна консултација и комуникација со граѓаните
на теми и прашања од различен опфат. Тоа значи,
дека локалната власт пред сè ќе биде отворена за ваков
вид локално владеење, треба да има на располагање
механизми за да го стори тоа и активни граѓани
кои се подготвени да одвојат време и енергија за
соработка со општината. Покрај придобивката за
граѓаните од овие форми на комуникација голема
полза имаат и општинските власти, бидејќи процесот
на заедничко одлучување ја споделува одговорноста
за одлуките, при што, локалните власти не се
единствени носители на „товарот“, а граѓаните стануваат
свесни за реалните можности на општинската
администрација кога решава проблеми или презема
иницијативи. Сепак, механизмите за вклучување на
граѓаните во одлучувањето не се спроведуваат секогаш,
бидејќи тоа ќе значи прераспределба на моќта и
воспоставување поинакви односи. Недостаток на капацитети
(човечки, финансиски, просторни итн.) на
властите, исто така, може да ја отежне комуникацијата
на властите со граѓаните.
Покрај посредното учество на граѓаните во донесувањето
одлуки преку избраните претставници, при-