Identyfikacja i delimitacja obszarów wzrostu i obszarów problemowych
Identyfikacja i delimitacja obszarów wzrostu i obszarów problemowych
Identyfikacja i delimitacja obszarów wzrostu i obszarów problemowych
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
w budownictwie. Obie cechy istotnie różnicowały powiaty, przy czym większe różnice dotyczyły<br />
gruntów przekazanych w powiatach pod inwestycje na potrzeby budownictwa mieszkaniowego –<br />
współczynnik zmienności 82,5% wobec 69,4% dla produkcji budowlano-montażowej.<br />
Pod względem gruntów oddanych inwestorom pod budownictwo mieszkaniowe najwyższe lokaty<br />
zajęły miasto Legnica (27,0%) i sąsiadujący powiat legnicki, w którym przekazano inwestorom pod<br />
budownictwo mieszkaniowe 11,8% gruntów oraz w dalszej kolejności powiaty: głogowski (9,9%),<br />
milicki (9,4%) i oławski (8,8%). Było to znacząco wyższe wartości niż wartość dla województwa,<br />
która wynosiła 3,2%. Z drugiej strony najmniej pod inwestycje przekazano w powiatach lubińskim<br />
(0,1%), górowskim (0,2%) i lubańskim (1,0%).<br />
Wartość sprzedanej produkcji budowlano-montażowej na 1 pracującego w budownictwie była<br />
zdecydowanie najwyższa w powiecie wrocławskim i wynosiła 680,8 tys. zł, przy średniej<br />
wojewódzkiej − 168,5 tys. zł. W kolejnych powiatach wartość ta była znacznie niższa, i tak w mieście<br />
Jelenia Góra wynosiła 214,0 tys. zł, w powiecie lubińskim 207,9 tys. zł, a w lubańskim 198,9 tys. zł.<br />
Do powiatów o najniższej wartości produkcji tego wskaźnika należały: strzeliński (61,4 tys. zł),<br />
średzki (54,0 tys. zł) i polkowicki (34,7 tys. zł).<br />
W tabl. 4.3. przedstawiono wyodrębnione metodą trzech średnich grupy powiatów według poziomu<br />
wartości miernika rozwoju w aspekcie budownictwo.<br />
Tabl. 4. 3. Powiaty i ich lokaty według poziomu wartości miernika w aspekcie – budownictwo<br />
I grupa<br />
wysoki poziom<br />
II grupa<br />
średni poziom<br />
III grupa<br />
niski poziom<br />
IV grupa<br />
bardzo niski poziom<br />
1. m. Legnica 3. oławski 9. jeleniogórski 20. średzki<br />
2. wrocławski 4. legnicki 10. zgorzelecki 21. kłodzki<br />
5. głogowski 11. strzeliński 22. kamiennogórski<br />
6. m. Wrocław 12. oleśnicki 23. bolesławiecki<br />
7. milicki 13. dzierżoniowski 24. złotoryjski<br />
8. m. Jelenia Góra 14. lubański 25. lwówecki<br />
15. trzebnicki 26. polkowicki<br />
16. jaworski 27. wałbrzyski<br />
17. lubiński 28. wołowski<br />
18. świdnicki 29. górowski<br />
19. ząbkowicki<br />
(0,318– 0,593] (0,175– 0,318] (0,120– 0,175] [0,049–0,120]<br />
Łączna ocena powiatów na podstawie cząstkowej miary rozwoju wskazuje, iż w aspekcie<br />
budownictwo rozwój powiatów był dość zróżnicowany. Dwa powiaty wyraźnie wyróżniały się na tle<br />
pozostałych i były to: miasto Legnica i powiat wrocławski. Miasto Legnica sytuowało się na 1.<br />
miejscu pod względem udziału gruntów przekazanych inwestorom i 11. pozycji w odniesieniu do<br />
wielkości produkcji budowlano-montażowej. W powiecie wrocławskim odnotowano natomiast<br />
największą wartość sprzedaną produkcji budowlano-montażowej na 1 pracującego. Grupa II objęła 6<br />
powiatów (w tym miasta Wrocław i Jelenia Góra). Najlepszym w tej grupie był powiat oławski,<br />
a w dalszej kolejności legnicki i głogowski. Kolejne grupy objęły odpowiednio: III – 11,<br />
a IV – 10 powiatów, w tym obszary problemowe, czyli tereny powiatu wałbrzyskiego, wołowskiego<br />
i o najtrudniejszej sytuacji (w sensie najdalej oddalonego od wzorca) powiatu górowskiego. Z uwagi<br />
na zbliżone wartości miernika rozwoju do <strong>obszarów</strong> <strong>problemowych</strong> zaliczyć można także powiaty<br />
polkowicki i lwówecki.<br />
112