Identyfikacja i delimitacja obszarów wzrostu i obszarów problemowych

Po wyeliminowaniu zmiennych, nieistotnych z punktu przyjętej metodologii, z wstępnego zestawu
potencjalnych zmiennych diagnostycznych wyłoniono finalny zestaw wskaźników diagnostycznych:
Kwalifikacje siły roboczej
• odsetek pracujących z wykształceniem wyższym ze stopniem naukowym co najmniej doktora, z tytułem
magistra, lekarza lub równorzędnym w liczbie pracujących ogółem (w %)
• liczba pracujących z wykształceniem wyższym ze stopniem naukowym co najmniej doktora, z tytułem
magistra, lekarza lub równorzędnym na 100 osób w wieku produkcyjnym (w %)
Efektywność kształcenia (na podstawie danych Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej)
• średnie wyniki egzaminu gimnazjalnego (część matematyczno – przyrodnicza) w pkt.
• zdawalność matur w liceach ogólnokształcących (w %) – udział uczniów, którzy nie zdali egzaminu
maturalnego
Nauka języków obcych
• liczba uczniów szkół podstawowych dla dzieci i młodzieży (bez szkół specjalnych) uczących się języka
obcego jako przedmiotu dodatkowego na 100 uczniów
• liczba uczniów szkół gimnazjalnych dla dzieci i młodzieży (bez szkół specjalnych) uczących się języka
obcego jako przedmiotu dodatkowego na 100 uczniów
Kapitał społeczny - społeczeństwo obywatelskie
• liczba zarejestrowanych w systemie rejestrze REGON fundacji, stowarzyszeń i organizacji społecznych
na 1000 mieszkańców
• frekwencja w wyborach samorządowych - 2010 (w %)
Kondycja zdrowotna społeczeństwa
• liczba chorych dzieci i młodzieży pozostających pod opieką lekarza POZ na 1000 dzieci i młodzieży
• współczynnik umieralności okołoporodowej (w %)
• liczba zgonów, których przyczyną były nowotwory na 100 tys. ludności
• liczba zgonów, których przyczyną były choroby układu krążenia na 100 tys. ludności
• różnica wartości wskaźnika natężenia umieralności z powodu nowotworów lub chorób układu krążenia
w roku badanym i roku wcześniejszym
Kwalifikacje siły roboczej
Wzrost poziomu wykształcenia społeczeństwa jest jednym z podstawowych czynników
determinujących rozwój społeczno-gospodarczy. Podjęcie studiów wyższych umożliwia zdobywanie
wiedzy specjalistycznej, łatwiejszą adaptację do zmieniającego się otoczenia (np. absorpcji nowych
technologii, rozwoju nowych specjalności), a także rozwijanie umiejętności interpersonalnych
i innych, związanych z danym profilem zawodowym. Liczba uczelni wyższych w kraju wzrosła o 1/3
w stosunku do 2000 roku. Podobna tendencja cechuje województwo dolnośląskie, w którym w 2010
roku funkcjonowało 38 uczelni wyższych.
Reforma szkolnictwa wyższego, w związku z podpisaniem przez Polskę tzw. Deklaracji
Bolońskiej, wprowadziła system oparty na trzech stopniach: bakałarz, magister i doktor. Studia
I stopnia trwają trzy lata, kończą się obroną pracy dyplomowej i uzyskaniem tytułu licencjata lub
inżyniera. Chcąc uzyskać tytuł magistra lub równorzędny (lekarza, lekarza dentysty, lekarza
weterynarii) należy przystąpić do studiów II stopnia (po ukończeniu studiów I stopnia) albo podjąć
jednolite studia magisterskie i obronić pracę magisterską. W celu uzyskania stopnia naukowego
doktora należy ukończyć czteroletnie studia III stopnia oraz zaliczyć egzaminy doktorskie i obronić
rozprawę doktorską.
Kwalifikacje zawodowe i strukturę wykształcenia zasobów pracy obrazuje wskaźnik udziału
pracujących z wykształceniem wyższym (ze stopniem naukowym co najmniej doktora, z tytułem
magistra lub równorzędnym) w liczbie pracujących ogółem. Pod tym względem dominuje powiat
górowski, w którym połowa ludności pracującej posiada wykształcenie wyższe. Wysoki odsetek
charakteryzuje również powiat strzeliński (46,1%). Osoby z wykształceniem wyższym stanowią około
1/3 ludności pracującej we Wrocławiu (34,1%) i powiecie lwóweckim (31,3%).
169