Identyfikacja i delimitacja obszarów wzrostu i obszarów problemowych

(badając dla każdego skupienia średnie unormowanych cząstkowych mierników syntetycznych
t
MS
im
oraz maksymalizując zmienności między skupieniami) oraz możliwie homogenicznych wewnętrznie,
tj. w każdym skupieniu w możliwie największym stopniu podobnych (poprzez minimalizację
zmienności wewnątrz skupień na podstawie odległości każdego miernika z danego skupienia do
wyznaczonej średniej). Zgodnie z przyjętą metodą, powiaty w każdym wyróżnionym skupieniu
tworzącym charakterystyczny obszar, są jednocześnie:
• w możliwie największym stopniu do siebie podobne pod względem wybranych zakresów
tematycznych i aspektów w ramach zakresów,
• maksymalnie różne od pozostałych skupień.
Otrzymano więc typologię dolnośląskich powiatów składającą się z K–skupień – obszarów, która
jest odzwierciedleniem zróżnicowania regionalnego międzypowiatowego województwa. Typologię
podzielono dodatkowo na dwie kategorie:
• obszary relatywnie lepiej rozwinięte, dla których priorytetem powinien być przede wszystkim
rozwój o charakterze polaryzacyjnym,
• tereny peryferyjne pod względem ekonomicznym oraz przestrzennym, dla których optymalną
ścieżką rozwoju wydaje się być rozwój dyfuzyjny – oparty na realizacji wewnętrznych
potencjałów oraz absorpcji rezultatów wzrostu wypracowanych w ramach względnie
silniejszych ośrodków rozwojowych.
Analizę statystyczną obszarów wzrostu i obszarów problemowych w układzie powiatowym
poprzedzono dodatkowo diagnozą sytuacji społeczno-gospodarczej województwa dolnośląskiego na
tle kraju i pozostałych województw, w tym w szczególności województw sąsiadujących.
Ponadto, w wybranych aspektach tematycznych rozwoju społeczno-gospodarczego zaprezentowano
województwo dolnośląskie na tle sąsiadujących regionów przygranicznych.
20