ZaÅÄ cznik 10 - Fundacja Polsko-Niemieckie Pojednanie
ZaÅÄ cznik 10 - Fundacja Polsko-Niemieckie Pojednanie
ZaÅÄ cznik 10 - Fundacja Polsko-Niemieckie Pojednanie
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Marek Bem, Wojciech Mazurek<br />
oględzin obszaru, na którym mieścił się obóz, sporządzono jego plan sytuacyjny,<br />
dokonano zdjęć fotograficznych na miejscu, oraz przeprowadzono wywiady we<br />
Włodawie, co do osób, które mogłyby udzielić wyjaśnień i danych, dotyczących<br />
urządzenia obozu, nazwisk zbrodniarzy niemieckich, którzy tam „urzędowali”,<br />
ilości transportów i osób dostarczonych do obozu, sposobów unicestwiania ludzi<br />
i zacierania przez Niemców śladów swych zbrodni. W dniach 13-18 października<br />
przesłuchano 9 świadków, zamieszkałych we Włodawie, Sobiborze i w okolicach,<br />
w tym 2-ch byłych więźniów obozu. W czasie od 29 października do 7 listopada<br />
zostało przeprowadzone dalsze dochodzenie w Chełmie, przy czym przesłuchano<br />
świadków, w tym jednego byłego więźnia obozu, oraz została pobrana próba popiołu<br />
i kości z terenu obozu dla stwierdzenia, drogą ekspertyzy, czy są pochodzenia ludzkiego.<br />
Próbę popiołu i kości przesłano w dniu 12 listopada do Instytutu Ekspertyz<br />
Sądowych w Krakowie z prośbą o ustalenie, czy są to pozostałości po spalonych<br />
zwłokach ludzkich.<br />
W toku dochodzenia okazało się, że spora ilość świadków, zeznania których mogłyby<br />
być nader ważne dla sprawy, wyjechała z miejscowości, w których przebywali<br />
zaraz po wojnie. Niektórych z nich udało jednak się odnaleźć i przesłuchać.<br />
„[…] Prowadzenie przeze mnie dochodzenia w sprawie Obozu Śmierci w Sobiborze<br />
natrafia m. in. na tego rodzaju trudności, że zapodani przez ob. Sędziego<br />
w Jego wniosku z dnia 28 IX do Prokuratora Sądu Okręgowego w Lublinie świadkowie<br />
1/ Metz Zelda i 2/ Hersz Cukierman nie mieszkają pod wskazanymi adresami<br />
(dom przy ul. Koszykowej nr 42 w Warszawie jak się okazało jest całkiem zniszczony;<br />
zaś odnośnie 3/ Poderlebnika Salomona i 4/ Hanel Szalce zostały podane tylko<br />
nazwy miast (Koło i Kraków), co w związku z brakiem ich danych personalnych<br />
utrudnia odszukanie ich przez milicję. Ponieważ zachodzą przypuszczenia, że przy<br />
przepisywaniu na maszynie wniosku ob. Sędziego mogły się zdarzyć pomyłki w adresach,<br />
(na przykład wydrukowane zostało nazwisko „Poderlebnik”, gdy tymczasem<br />
wg mych ustaleń winno być „Podchlebnik”), przeto uprzejmie proszę o sprawdzenie<br />
w aktach, względnie w posiadanych notatkach czy i jakie są dokładniejsze adresy<br />
tych 4-ch świadków i zakomunikowanie mi o tym w możliwie szybkim czasie […]” 3 .<br />
W ramach prowadzonego śledztwa gromadzono i analizowano wszelkie informacji<br />
dotyczące Sobiboru, zbierano relacje ocalałych więźniów, przesłuchiwano<br />
świadków zewnętrznych, przeprowadzono oględziny miejsca, gdzie znajdował się<br />
obóz 4 :<br />
Jednymi z pierwszych działań Powiatowej Komisji Badania Zbrodni Niemieckich<br />
w Chełmie było zabezpieczenie w zakładach fotograficznych w Chełmie i Rejowcu<br />
ponad 700 zdjęć (klisz i odbitek) niemieckich, w tym sześciu fotografii człon-<br />
3<br />
List Sędziego Okręgowego III Rejonu w Lublinie do Głównej Komisji Badania Zbrodni Niemieckich<br />
w Polsce, do sędziego Józefa Skorżyńskiego, Lublin 21 października 1945 r.<br />
4<br />
Sprawozdanie Prokuratora Sądu Okręgowego w Lublinie A. Schniersteina z dnia 23 listopada<br />
1945 r. do Głównej Komisji Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce i Sędziego Apelacyjnego<br />
Śledczego Józefa Skorzyńskiego