سه نمایشنامه (اما، مارکس در سوهو، دخترونوس) - تئاتر سیاسی هاوارد زین

٣ ‏بمنبممایشنامه گروه تئاتر ا گزیت هاوارد زین
میکبىنبىی.‏ چرا چنبنیبنن کاری لازمه؟ بذار ویلسون قانونش رو امضاء کنه.‏ بذار اونابىیبىی که ‏بمنبممیخوان ‏بجببججنگن،‏
‏بجنبججنگن.‏ چرا ما باید پشت تریبون بایستیم و تشویق کنیم و فشار بیار ‏بمیبمم و مبارزهمون رو تو بوق و کرنا
کنیم؟ برامون تله گذاشبنتبنن اما.‏ اما،‏ امشب مراقب باش.‏ به ساشا فکر کن.‏ مگه میتونه یه دوره حبس
دیگه رو هم ‏بجتبجحمل کنه؟
اما:‏ تو به ساشا فکر ‏بمنبممیکبىنبىی.‏ تو به خودت فکر میکبىنبىی.‏
رایتمن:‏ عزیزم،‏ تو از چبریبرز دیگهای ناراحبىتبىی.‏
‏(به سویش میرود،‏ اما رو میگرداند.‏ نامهای از جیبش ببریبررون میآورد.)‏
اما:‏ یه نامه از المللممیدا اسبرپبرری گرفتم.‏
رایتمن:‏ المللممیدا اسبرپبرری…‏ دارم سعی میکنم یادم بیاد…‏
اما:‏ وای بن بیچارهی من چه حافظهی ضعیفی داره!‏ المللممیدا اسبرپبرری.‏ وقبىتبىی رفته بودی پنسیلوانیا سخبرنبررابىنبىی
کبىنبىی دیده بودیش.‏
رایتمن ‏(نا گهان یادش میآید):‏ آهان آره.‏ اون فاحشهی سوسیالیست دابمئبممالحمر تو نیوکبرنبرزینگتون.‏
اما ‏(عصبابىنبىی):‏ ‏«فاحشهی سوسیالیست دابمئبممالحمر»؟!‏ ‏همھهمموبىنبىی که خودشو به مردا می فروخت چون چبریبرزی
نداشت که ‏بجببجخوره؟ ‏همھهممون که تو اون شهر کوچیک لعنبىتبىی یه گروه سوسیالیست درست کرد؟
روراستترین آدمی که تاحالا دیدهام؟ گوش کن.‏ ‏(از روی نامه می خواند.)‏ ‏«امای عزیزم،‏ رایتمن
برام خیلی جالبه.‏ اما دیگه نفرستش نیوکبرنبرزینگتون.‏ از وقبىتبىی که تو ایستگاه قطار دیدمش یه وحشت
عمیقی ازش دارم.‏ درست از ‏همھهممون جا که موقع راه رفبنتبنن تو خیابون اون طوری بازومو گرفت کاملاً‏
فهمیدم چیکاره است.‏ لطفاً‏ ازش ‏بجببجخواه،‏ به خاطر هدفمون هم که شده،‏ ا گه قراره بره زن گناهکار
دیگهای رو ببینه که داره کمکم باریکهای از نور رو میبینه ‏‐لطفاً‏ ازش ‏بجببجخواه به خاطر انسانیت،‏ به
خاطر خودش و به خاطر زنها‐‏ شروع به صحبت از کردن نکنه.»‏
رایتمن:‏ خیلی واضح مینویسه…‏ راستشو ‏بجببجخوای ‏بمنبممیدوبمنبمم از چی داره حرف میزنه.‏
اما:‏ عجب دروغگو ‏بىیبىی هسبىتبىی.‏
رایتمن:‏ مگه هیچوقت انکار کردم؟ ا گه انکار کردم دروغ گفتم.‏ چرا یه دروغ دیگه به کارنامهی
طولابىنبىی دروغهام اضافه کنم؟ آخه چطور کسی میتونه بدون دروغ تو این دنیا زندگی کنه؟
!120