carroll, lewis - la aventuroj de alico en mirlando.pdf

102 LA AVENTUROJ DE ALICO EN MIRLANDO
“Li ne toleras batadon. Nu, se vi nur
komplezus lin, li farus preskaŭ kion ajn
vi volas rilate al la horloĝo. Ekzemple,
supozu ke estus la naŭa matene, ĝustempe
por komenci lecionojn: vi bezonus nur flustri
sugeston al Tempo, kaj ekĉirkaŭirus la
horloĝo! La unua kaj duono, la horo por
manĝo!”
(“Tion mi volegas,” la Marta Leporo
diris al si flustre.)
“Estus bonege, certe,” diris Alico penseme:
“sed tiam—mi ne estus malsata tiam, sciu.”
“Unue, ne, eble,” diris la Ĉapelisto: “sed
vi povus daŭrigi tiun horon laŭdezire.”
“Ĉu tiel vi faras?” Alico demandis.
La Ĉapelisto kapneis morne. “Ne mi!”
li respondis. “Ni kverelis la pasintan
marton—tuj antaŭ ol li freneziĝis, sciu—”
(per sia kulero li gestis al la Marta
Leporo), “—estis ĉe la granda koncerto
okazigita de la Reĝino de Keroj, kaj mi
devis kanti,