carroll, lewis - la aventuroj de alico en mirlando.pdf

28 LA AVENTUROJ DE ALICO EN MIRLANDO
“Mi kredas ke denove mi ofendis ĝin!” Ĉar
la Muso fornaĝadis de ŝi kiel eble plej
forte, kaj faris grandan brukonfuzon en la
lago dum ĝi naĝis.
Do ŝi vokis al ĝi moltone: “Muso kara!
Bonvolu reveni, kaj ni ne diskutos katojn,
nek hundojn, se vi ne amas ilin!” Aŭdinte
tion, la Muso turnis sin kaj malrapide
renaĝis al ŝi: ĝia vizaĝo estis tute pala
(pro pasio, Alico pensis), kaj ĝi diris, per
nelaŭta, trema voĉo, “Ni iru al la bordo,
kaj tie mi rakontos al vi mian historion,
kaj vi komprenos kial mi malamas katojn
kaj hundojn.”
Ili ja ĝustatempe foriris, ĉar la lago
fariĝis tre plena de birdoj kaj bestoj falintaj
en ĝin: estis Anaso kaj Dido, Lorio kaj
Agleto, kaj pluraj aliaj kuriozaj bestoj. Alico
gvidis, kaj la tuta grupo naĝis al la bordo.