carroll, lewis - la aventuroj de alico en mirlando.pdf

FRENEZA TEFESTO 107
“Nun kiu faras pripersonajn komentojn?”
la Ĉapelisto demandis triumfe.
Alico ne sciis ĝuste kion diri responde
al tio: do ŝi prenis por si iom da teo
kaj pano-kun-butero, kaj turnis sin al la
Gliro, kaj ripetis sian demandon. “Kial ili
loĝis ĉe la fundo de puto?”
La Gliro denove pensis dum unu aŭ
du minutoj, kaj poste diris, “Ĝi estis
melaso-puto.”
“Tio ne ekzistas!” Alico komencis diri
tre kolere, sed la Ĉapelisto kaj la Marta
Leporo diris “Ĉit! Ĉit!” kaj la Gliro paŭte
komentis, “Se vi ne povas esti ĝentila, pli
bone vi mem finu la rakonton laŭ via
bontrovo.”
“Ne, bonvolu daŭrigi!” Alico diris tre
humile. “Mi ne interrompos vin denove.
Verŝajne eble ekzistas unu.”
“Unu, ĉu!” diris la Gliro indigne. Tamen
li konsentis daŭrigi. “Kaj do tiuj tri
fratinetoj—ili studis desegnadon, sciu—”