carroll, lewis - la aventuroj de alico en mirlando.pdf

ATESTAS ALICO 179
Reĝo diris al Alico.
“Nenion,” diris Alico.
“Tute nenion?” persistis la Reĝo.
“Tute nenion,” diris Alico.
“Tio estas tre grava,” la Reĝo diris,
turnante sin al la ĵurio. Ili ĵus komencis
skribi tion sur siajn ardezojn, kiam la
Blanka Kuniklo interrompis: “Malgrava, via
Moŝto sendube celis diri,” per tre respektoplena
tono, sed sulkigante la vizaĝon kaj fimienante
al li dum li parolis.
“Malgrava, kompreneble, mi celis diri,”
la Reĝo haste diris, kaj li pludiris al si
per nelaŭta voĉo, “grava—malgrava—malgrava—grava—”
kvazaŭ provante ambaŭ
vortojn por trovi kiu el ili plejbele sonas.
Kelkaj ĵurianoj skribis “grava,” kaj
kelkaj “malgrava”. Alico povis vidi tion,
ĉar ŝi estis sufiĉe proksima por rigardi la
ardezojn; “sed neniel gravas,” ŝi pensis.
Tiumomente la Reĝo, kiu dum iom da
tempo skribadis en sian notlibron, kriis