carroll, lewis - la aventuroj de alico en mirlando.pdf

32 LA AVENTUROJ DE ALICO EN MIRLANDO
kaj proponi al li la kronon. La konduto de
Vilhelmo unue estis modera. Sed la insolenteco
de liaj Normandoj—’ Kiel estas nun, kara?”
ĝi daŭrigis, turnante sin al Alico dum ĝi
parolis.
“Ankoraŭ plene malseka,” diris Alico
melankolie: “via rakonto ŝajne tute ne sekigas
min.”
“Tiuokaze,” diris la Dido solene,
surpiediĝante, “mi proponas ke la kunveno
provizore prokrastiĝu, por la tuja adopto de
pli energiaj rimedoj—”
“Parolu klare!” diris la Agleto. “Mi ne
komprenas kion signifas duono de tiuj grandaj
vortoj, kaj, krome, mi ne kredas ke vi mem
komprenas ilin!” Kaj la Agleto klinis sian
kapon por kaŝi rideton: kelkaj el la aliaj
birdoj pepis aŭdeble.
“Mi intencis diri,” diris la Dido per ofendita
tono, “ke la plej bona metodo sekiĝi estus
Volontvetkuro.”
“Kio estas Volontvetkuro?” diris Alico; ŝi