carroll, lewis - la aventuroj de alico en mirlando.pdf

148 LA AVENTUROJ DE ALICO EN MIRLANDO
konatigis al vi omaron—” (Alico komencis
diri “Mi iam gustumis—” sed haltigis sin
rapide, kaj diris, “Ne, neniam,”) “—do vi
tute ne povas koncepti kiom plezuriga estas
Omara Kvadrilo!”
“Tute ne,” diris Alico. “Kia danco ĝi
estas?”
“Nu,” diris la Grifo, “oni unue enviciĝas
laŭlonge de la marbordo—”
“Du vicoj!” kriis la Falsĥelonio. “Fokoj,
ĥelonioj, salmoj, kaj la ceteraj: poste,
foriginte ĉiujn meduzojn—”
“Tio kutime estas longedaŭra tasko,”
interrompis la Grifo.
“—oni antaŭenpaŝas dufoje—”
“Ĉiu kun omaro kiel partnero!” kriis
la Grifo.
“Kompreneble,” la Falsĥelonio diris:
“antaŭenpaŝu dufoje, turniĝu al partneroj—”
“—interŝanĝu omarojn, kaj retreniru
samorde,” daŭrigis la Grifo.
“Kaj post tio, komprenu,” pludiris la