carroll, lewis - la aventuroj de alico en mirlando.pdf

182 LA AVENTUROJ DE ALICO EN MIRLANDO
ke mi ja verkis ĝin: neniu nomo estas
ĉe la fino.”
“Ke vi ne skribis vian nomon,” diris
la Reĝo, “tio nur pli malbonigas la aferon.
Nepre vi celis miskonduton, ĉar se ne, vi
skribus vian nomon kiel ĉiu honestulo.”
Ĝenerala aplaŭdado sekvis tion: ĝi estis
la unua vere lerta parolo de la Reĝo dum
tiu tago.
“Kompreneble tio pruvas lin kulpa,”
diris la Reĝino.
“Ĝi neniel pruvas tion!” diris Alico. “Vi
eĉ ne scias kion ili diras!”
“Laŭtlegu ilin,” diris la Reĝo.
La Blanka Kuniklo surmetis siajn
okulvitrojn. “Kie mi komencu, bonvolu, via
Moŝto?”
“Komencu ĉe la komenco,” la Reĝo
diris, tre serioze, “kaj plu legu ĝis la
fino: tie ĉesu legi.”
La Blanka Kuniklo laŭtlegis ĉi tiujn
versojn:—