carroll, lewis - la aventuroj de alico en mirlando.pdf

LA OMARA KVADRILO 155
la komenco de la hodiaŭa mateno,” diris
Alico, iom timide: “sed ne utilus paroli
pri hieraŭ, ĉar mi estis alia persono tiam.”
“Klarigu tion,” diris la Falsĥelonio.
“Ne, ne! Unue la aventuroj,” diris la
Grifo per senpacienca tono: “klarigoj
bezonas multegan tempon.”
Do Alico komencis rakonti al ili siajn
aventurojn, ekde kiam ŝi unue vidis la
Blankan Kuniklon. Unue ŝi estis iomete
nervoza, ĉar la du bestoj tre proksimiĝis
al ŝi, po unu ĉiuflanke, kaj malfermis
siajn okulojn kaj buŝon tre larĝe; sed ŝi
plikuraĝiĝis dum ŝi rakontis. Ŝiaj
aŭskultantoj tute silentis ĝis ŝi atingis la
parton pri la deklamado de ‘Vi estas
maljuna, Patro Vilhelmo’ al la Raŭpo, kiam
la vortoj fariĝis tute malĝustaj, kaj la
Falsĥelonio forte enspiris kaj diris, “Tre
kurioze!”
“Preskaŭ laŭeble plej kurioze,” diris la
Grifo.