carroll, lewis - la aventuroj de alico en mirlando.pdf

120 LA AVENTUROJ DE ALICO EN MIRLANDO
“Tre,” diris Alico. “Kie estas la Dukino?”
“Ĉit! Ĉit!” diris la Kuniklo per mallaŭta,
rapidema tono. Li rigardis malkviete trans
sian ŝultron dum li parolis, kaj poste li
levis sin sur siajn piedpintojn, metis sian
buŝon proksime al ŝia orelo, kaj flustris,
“Oni verdiktis ŝian ekzekutiĝon.”
“Pro kio?” diris Alico.
“Ĉu vi diris ‘Domaĝe!’?” la Kuniklo
demandis.
“Tute ne,” diris Alico. “Mi ne opinias
ke estas domaĝe. Mi diris ‘Pro kio?’”
“Ŝi frapis la orelojn de la Reĝino—”
la Kuniklo komencis. Alico ekridis. “Ho,
ĉit!” la Kuniklo flustris per timoplena tono.
“La Reĝino aŭdos vin! Komprenu, ŝi venis
iom malfrue, kaj la Reĝino diris—”
“Al viaj lokoj!” kriis la Reĝino per
tondra voĉo, kaj oni komencis diskuradi
ĉiudirekten, falpuŝante unu la alian: tamen,
ili kvietiĝis post unu-du minutoj, kaj la
ludo komenciĝis.