carroll, lewis - la aventuroj de alico en mirlando.pdf

LA KUNIKLO ENSENDAS MALGRANDAN VILĈJON
“Tamen ĝi estis tre kara hundido!”
diris Alico, dum ŝi apogis sin per ranunkolo
por iomete ripozi, kaj ventumis sin per
folio. “Mi multe ŝatus instrui al ĝi ludojn,
se—se mi nur estus ĝuste granda por tio!
Ve! Mi preskaŭ forgesis ke mi devos
rekreski! Mi pensu—kiel fari tion? Mi
supozas ke mi manĝu aŭ trinku ion; sed
la granda demando estas, kion?”
La granda demando certe estis, kion?
Alico ĉirkaŭrigardis la florojn kaj la
herbofoliojn, sed ŝi vidis nenion kio
aspektas ĝusta manĝaĵo aŭ trinkaĵo por
la situacio. Kreskis granda agariko
proksime al ŝi, preskaŭ same alta kiel ŝi;
kaj, rigardinte sub ĝi, kaj ambaŭflanke de
ĝi, kaj malantaŭ ĝi, ŝi ekpensis ke estos
bone serĉi por trovi kio estas sur ĝi.
Ŝi etendis sin starante piedpinte, kaj
rigardis trans la randon de la agariko,
kaj ŝiaj okuloj tuj renkontis tiujn de
granda blua raŭpo, kiu sidis sur la supro,