Vel 249. 963 Tweede Kamer.

More documents

Recommendations

Info

(IJzerman) 978 28ste VEEGADEEING. — 12 DECEMBEE 1933. 2. Vaststelling van hoofdstuk VIIB (Departement van Financiën) der Eijksbegrooting voor 1934. dat de nood van de schatkist en de noodzakelijkheid van versterking der Staatsinkomsten in nagenoeg alle landen nu nog veel sterker gevoeld worden dan eenige jaren geleden. Intusschen dient men, zoolang het betere met bereikbaar is, het goede niet te versmaden. Het streven naar internationale regeling behoeft niet te beletten een nationale regeling te treffen. Zoo'n nationale ontwapening van belastingontduikers acht de Minister echter verwerpelijk. Niet om redenen van Kabinetspolitiek, maar wegens economische gevolgen. Welke deze gevreesde gevolgen zijn, wordt in de Memorie van Antwoord niet aangegeven. Gewoonlijk bedoelt men — en bij eenvoudige discussie bleek ook de Regeering dit te bedoelen — de nadeelen, die de opheffing van het bankgeheim zou veroorzaken, door da hier te lande uitstaande buitenlandsche kapitalen af te schrikken. Inderdaad betreft het hier aanzienlijke kapitalen. Volgens een bekend verhaal zou, toen een onderwijzer in Berlijn bij een repetitie over de aardrijkskunde de vraag stelde: ,,Wo befindet sich das Kapital?" en de Arische leerlingen het antwoord schuldig bleven, de kleine Moritz den vinger opgestoken en geant Moord hebben: ,,Wo sich das Kapital befindet? Halb in Franreich, halb in Holland!" Let men alleen op de directe economische belangen van ons land, dan kan men het als een groot nadeel beschouwen, dat door opheffing van het bankgeheim een deel van de attracties, die Nederland in onzen tijd voor het mobiele kapitaal van andere landen heeft, teloor zouden gaan. Dit zou echter in eenigszins belangrijke mate niet geschieden, wanneer het bankgeheim uitsluitend ten bate van onzen fiscus opgeheven werd, maar wèl het gevolg van een internationale regeling van die opheffing kunnen zijn. En toch heeft de Nederlandsche Eegcering hierin nimmer een motief gezien om een iuternatio7iale regeling ongewenscht te achten. Opheffing van het bankgeheim ten behoeve van den Nederlandschen fiscus zou daarentegen over het algemeen op buitenlanders geen afschrikkende werking hebben. De eenige buitenlanders, die zich er door bedreigd konden gevoelen, zouden de belanghebbenden zijn bij buitenlandsche ondernemingen, die ook hier te lande werken en belastingplichtig zijn voor de gelden, die hier worden verdiend. Voor hen zou die opheffing echter alleen schadelijk kunnen zijn, voor zooveel zij het bankgeheim misbruikten om de in ons land verschuldigde belasting te ontduiken. En van afschrikken zou dan nog slechts sprake zijn in het zeker zelden voorkomende geval, dat het bedrijf, dat ze hier te lande uitoefenen, wel winstgevend zou zijn, doch dat ten gevolge van de beperking van de mogelijkheid tot ontduiking van de daarvoor verschuldigde belasting, de winst na aftrek van de belasting zóó gering zou worden, dat zij er geen voordeel meer in zouden zien hun bedrijf in ons land voort te zetten. Sterker schijnt een ander argument, nl. dat een nationale opheffing van het bankgeheim een bezwaar zou vormen voor het tot stand komen van regelingen met andere Staten, krachtens welke de Nederlandsche en de buitenlandsche administraties elkander mededeelingen verstrekken omtrent haar bevindingen ten aanzien van belastingplichtigen. Want wordt zoo'n regeling met een ander land getroffen, dan zullen de brave burgers van dat land, die, om zich aan hun belastingplichten jegens hun dierbaar vaderland te onttrekken, hun kapitaal in Nederland onderdak brachten, ons land niet langer als een veilig toevluchtsoord beschouwen en zullen wij hierdoor schade lijden. Of het, uit moreel oogpunt gezien, bijzondrr verheffend is, dat Nederland er prijs op stelt een toevluchtsoord voor buitenhmdsche belastingontduikers te blijven, lijkt me twijfelachtig. Ik voel me echter niet competent hierover een oordeel uit te rpreken, daar ik geen gelegenheid heb gehad om mijn licht cp te steken bij een van drie deskundigen, die als de autoriteiten op dit gebied in deze Kamer ten tooneele plegen te worden gevoerd: de heilige Thomas van Aquino, de hooggeleerde Voetius en de onvergetelijke dominee Hoedemaker. Laten we de moraal de moraal en letten we alleen op den önancieelen kant van de zaak, dan moeten we erkennen, dat het ongewenschte gevolgen zou hebben, indien door d< opheffing van het bankgeheim ons land niet langer door uitheemsche belastingontwijkers als hun toeverlaat, hun vaste burcht, werd beschouwd ! en dat dus die opheffing een beletsel zou wezen tegen het treffen ! van regelingen met andere landen tot het wederkeerig mededeelen van gegevens omtrent belastingplichtingen. Het is echter nog de vraag, of het profijt, dat zoo'n regeling onze schatkist kan brengen, niet geringer zou zijn dan het voordeel, dat de opheffing van het bankgeheim vcor haar zou beteekenen. Het is bovendien de vraag, of, zoolang in een ander land het bankgeheim gehandhaafd blijft, bij de regeling met dat land niet het voorbehoud zou kunnen worden gemaakt, dat onzerzijds geen gegevens, die via de banken zijn verkregen, aan de belastingadministratie van dat land zullen worden medegedeeld. En ten slotte is het niet de vraag, maar is het een feit, dat de bewuste regelingen met andere landen niet bestaan, dat er alleen een vergeefsche poging gedaan is om zoo'n regeling met een ander land tot stand te brengen. Tenzij er reden mocht zijn, te verwachten, dat in de naaste toekomst zulke regelingen wèl tot stand zullen komen, kan men thans aan de wenschelijkheid van die regelingen bezwaarlijk een argument tegen opheffing van het bankgeheim ontleenen. Het eenige argument, dat naar mijn meening wel van beteekenis is, is het gevaar, dat opheffing van het bankgeheim ten behoeve van onzen fiscus, Nederlandsche belastingplichtigen zal nopen, op groote schaal kapitaal naar buitenlandsche bankinstellingen over te brengen. Zal dit in belangrijke mate gebeuren? Degenen, die zich niet aan belastingontduiking schuldig maken, zullen er uiteraard niet toe overgaan. Van de overigen zullen zij, voor wie de belastingontduiking, door het bankgeheim mogelijk, geen belangrijk voordeel beteekent, dat evenmin doen. En de anderen zullen er ook niet licht toe overgaan, omdat het nu eenmaal allerlei moeilijkheden met zich brengt, en waarbij nog komt, dat in dezen tijd, gezien de internationale situatie en de vele bemoeilijkingen en belemmeringen van het internationale geld en kredietverkeer, het overbrengen van zijn belangen naar buitenlandsche banken vaak risico's oplevert, waartegen het voordeel van belastingontduiking niet kan opwegen. Ten slotte is ook niet ondenkbaar, dat van de zijde der Nederlandsche Begeering hinderpalen aan verplaatsing van kapitaal naar het buitenland in den weg kunnen worden gelegd. Ik wil hiermede niet beweren, dat opheffing van het bankgeheim ten behoeve van den fiscus in het geheel geen economisch schadelijke gevolgen zou kunnen hebben, maar het komt me toch voor, dat men zich van die gevolgen niet zoo'n erg sombere voorstelling behoeft te maken. En er staat tegenover, dat die opheffing ongetwijfeld belangrijke baten voor de schatkist zou opleveren. Ons volksinkomen en ons volksvermogen zijn aanmerkelijk grooter dan zij volgens de belastingstatistieken zouden wezen. Ook naar de matigste ramingen is het verschil meer dan 25 pet. Dit verschil is zeker niet uitsluitend aan ontduiking te wijten. Het is voor meer dan de helft het gevolg van het feit, dat om allerlei redenen een deel van het volksvermogen en van het volksinkomen buiten de belasting valt. Ook indien het door ontduiking veroorzaakte verschil niet meer dan 10 pet. zou bedragen, beteekent het echter nog een belangrijk verlies voor de schatkist. Opheffing van het bankgeheim zou de eenige groote leemte aanvullen, die thans nog bestaat in het complex van gegevens, waarover de belastingadministratie bij de beoordeeling van de aangiften beschikt. Zij zou de mogelijkheid van ontduiking sterk beperken en dit juist vooral ten aanzien van de grootere inkomens en vermogens, die, omdat ze door een hoog heffingspercentago worden getroffen, voor de schatkist van bijzonder belang zijn. Men zou zich van de resultaten van die opheffing een overdreven voorstelling maken, door te verwachten, dat ze in dezen crisistijd vele tientallen millioenen méér in de schatkist zou doen vloeien. Maar men mag wel aannemen, dat de bate verscheidene millioenen zou bedragen. En vooral onder de tegenwoordige omstandigheden zal elk millioentje den Minister van Financiën welkom zijn. Ik heb niet bewezen en kan ook niet bewijzen, dat de voordeelen van de opheffing de nadeelen zullen overtreffen. Ik verwacht dus niet, dat de Minister zich straks bereid zal verklaren de opheffing van het bankgeheim ten behoeve van den Neder
Vel 253. 979 Tweede Kamer. (IJzerman e. a.) 28ste VERGADERING. — 12 DECEMBER 1933. Vaststelling van hoofdstuk VUB (Departement van Financiën) der Eijksbegrooting voor 1934. landschen fiscus te bevorderen. Maar ik heb toch min of meer aannemelijk gemaakt, dat volstrekt niet uitgesloten is, dat de voordeelen aanmerkelijk grooter zouden wezen dan de nadeelen en dat de zaak belangrijk genoeg is om nader onderzocht te worden. Ik zou daarom den Minister willen vragen, door eenige deskundigen te doen nagaan, welke gunstige en welke ongewenschte resultaten van die opheffing te verwachten zijn en of door bepaalde maatregelen eventueelo ongewenschte gevolgen zouden kunnen worden voorkomen of beperkt. Mocht dit onderzoek tot de conclusie leiden, dat de voordeelen belangrijk grooter zouden zijn dan de nadeelen. dan zal dit zeker ten gevolge hebben, dat ten bate van de schatkist en van de eerlijke belastingplichtigen tot opheffing van het bankgeheim wordt overgegaan. Mocht de conclusie anders luiden, ook dan zal het onderzoek niet zonder eenig gunstig gevolg blijven; hot zal dan, als het rapport aan de Kamer wordt overgelegd, ten gevolge hebben, dat voortaan niet meer een deel van den nationalen tijd door discussies over het bankgeheim in beslag wordt genomen. De heer van Poll: Mijnheer de Voorzitter! Ik zou gaarne een viertal punten met den Minister bespreken: 1°. de quaestie van het bankgeheim, die ook door den vorigen spreker is aangeraakt; 2°. de kapitaalvlucht; 3°. een kleine opmerking over de vermogensbelasting; 4". de Landarbeiderswet. Mijnheer de Voorzitter! De heer IJzerman heeft over het bankgeheim al uitvoerig gesproken; ik kan er in het algemeen mee volstaan mij bij hem aan te sluiten. In de Memorie van Antwoord antwoordt de Minister aan de leden, die bezwaren maken van economischen aard tegen opheffing van het bankgeheim, dat er inderdaad daardoor zeer ongewensche economische gevolgen zouden intreden. Ik meen, dat hier gelezen moet worden, dat het ongewenschte economische gevolgen zou kunnen hebben, daar dat m. i. toch niet onherroepelijk vaststaat. Wat in het algemeen die gevolgen betreft, zou ik er op willen wijzen, dat, wanneer inderdaad de bezwaren tegen die opheffing van het bankgeheim zoo groot zijn, het dan ook vaststaat, dat de voordeelen daarvan belangrijk moeten zijn, want indien er een belangrijke verplaatsing van kapitaal, een belangrijke vlucht ook van Nederlandsch kapitaal zou plaats hebben als gevolg van de opheffing van het bankgeheim, dan staat het dus ook vast, dat op dit oogenblik belangrijke kapitalen aan de opgave aan den fiscus worden onttrokken en dat er dus belangrijke voordeelen tegenover staan, indien het bankgeheim zou worden opgeheven. Wat betreft het ook door den heer IJzerman genoemde bezwaar aangaande het afschrikken van buitenlandsch kapitaal, zou ik in het kort de vraag gesteld willen zien of onder alle omstandigheden het aanwezig zijn van groote buitenlandsche kapitalen inderdaad wel een voordeel kan worden genoemd. Het tweede bezwaar, het wegvluchten van Nederlandsch kapitaal, houdt onmiddellijk verband met mijn tweede punt, de kapitaalvlucht in het algemeen. Of inderdaad ten gevolge van de opheffing van het bankgeheim een belangrijke kapitaalvlucht zou intreden, hangt natuurlijk voor een belangrijk deel af van de maatregelen, welke de Regeering eventueel bereid zou zijn daartegen te nemen. Indien de Eegeering het noodzakelijk zou oordcelen om inderdaad drastische maatregelen te treffen, dan geloof ik, dat de kapitaalvlucht als gevolg van de opheffing van het bankgeheim belangrijk zou kunnen worden ingeperkt. Wat nu de kapitaalvlucht in het algemeen betreft, zou ik er op willen wijzen, dat het toch in de gegeven omstandigheden van de grootste beteekenis kan worden, dat de Eegeering hiertegen sterke maatregelen gaat treffen. De rechtsgrond daarvoor is mijns inziens aanwezig. Indien er werkelijk groote schade zou ontstaan voor de volksgemeenschap door de kapitaalvlucht. dan is dat zeker voldoende rechtsgrond om tot werkelijk drastische maatregelen over te gaan. Die ï-echtsgrond is dan deze, dat de persoonlijke rijkdom vrijwel steeds verworven wordt ook met mul Handelingen der Staten-Generaal. — 1933—1934. — II. delen, die door de volksgemeenschap ter beschikking worden gesteld, en dat dus ook maatregelen tegen het onttrekken aan de volksgemeenschap van de voordeelen van den persoonlijken rijkdom toelaatbaar zijn, onderscheidenlijk zelfs kunnen worden geëischt. Er is dus alle reden om op dit punt de tot nu toe misschien te veel gehuldigde individualistische opvatting te herzien. In aansluiting bij den heer IJzerman zou ik den Minister willen vragen of de onttrekking van belastbaar kapitaal en misschien van belastbaar inkomen ten gevolge van het bankgeheim zijns inziens inderdaad belangrijk kan worden geacht. In elk geval zou ik den Minister in overweging willen geven in de richting van opheffing van het bankgeheim zijn aandacht gevestigd te blijven hourlen. Wat nu betreft de kapitaalvlucht, afgezien van het bankgeheim, heeft de Minister bij de algemeene beraadslagingen over de Eijksbegrooting on 15 November jl., blz. 379, der Handelingen, zich bereid verklaard zijn aandacht aan de zaak te geven en zich de vraag te stellen, of wellicht niet mede in de zeer gewijzigde tijdsomstandigheden eenige aanleiding kan zijn gelogen nog eens te overwegen of toch niet maatregelen, nis destijds door den Minister van Financiën voorgesteld, zouden worden genomen. Het is waarschijnlijk nog te vroeg om nu reeds te vragen of de aandacht, die de Minister aan die zaak heeft gewijd, tot eenig resultaat heeft geleid. Ik geef toe, dat het staatje, dat de Minister in de Memorie van Antwoord heeft opgenomen, in zake de kapitaalvlucht, er op wijst, dat het verschijnsel tot nu toe niet zeer onrustbarend is geweest. De heer Schaper vervangt den heer Euijs de Beerenbrouck op den Voorzittersstoel. De heer van PoH: Mijnheer de Voorzitter! Tel ik de daarin genoemde bedragen op, dan kom ik tot de conclusie, dat vanaf 1923 tot nu toe het vermogen, dat zich hier gevestigd heeft, ruim 755 millioen bedraagt, en het vermogen, dat vertrokken is, 6S5 millioen. Het vermogen, dat zich dus hier gevestigd heeft in dien tijd, is dus belangrijk grooter dan het vermogen, dat is heengegaan; dit wijst op relatief gunstige toestanden. Maar in het laatste jaar, in dit staatje genoemd, nl. 1932/1933, is inderdaad een zeer belangrijke kentering ingetreden; toen ia 13 millioen aan vermogen meer vertrokken dan zich hier gevestigd heeft. In zooverre is er alle reden om de zaak in het oog te houden en om niet te wachten met het nemen van maatregelen tot het euvel een te grooten omvang heeft aangenomen. Thans wil ik een punt in bespreking brengen, dat niet in de stukken behandeld is; dat kon ook niet, omdat ik het wil vragen naar aanleiding van hetgeen de Minister van Economische Zaken heeft verklaard bij de behandeling van zijn begrooting. Ik heb den Minister in kennis gesteld van mijn voornemen om hierover iets te zeggen en de Minister heeft dat goedgevonden. Zoowel bij de behandeling van cie Jachtwet zelf als ook nu weer bij de behandeling van den afloop van de heerlijke jachtrechten bij de begrooting van Economische Zaken is er de nadruk op gelegd, dat de jachtrechten vermogensbestanddeel zijn. Bij de nieuwe schatting van de jachtrechten is veelal een zeer hoog bedrag voor de waarde daarvan geraamd. Ik weet niet of die raming al haar weerslag heeft gevonden in de aanslagen in de vermogensbelasting. In elk geval zou ik er de aandacht van den Minister op willen vestigen, dat deze aanslagen hierdoor belangrijk verhoogd kunnen worden. In dit verband zou ik den Minister willen vragen — dit is voor de houding, die de rechterlijke macht bij eventueele beroepen zou aannemen, van beteekenis — natuurlijk zonder namen te noemen — om een statistiekje aan te leggen van de waarde, die aan jachtrechten is toegekend bij vorige aangiften in de vermogensbelasting, dus bij aangifte in de vermogensbelasting, die voorafging aan de vaststelling van de jachtrechten door de tegenwoordige Jachtcommissie, en van de waarde, die aan die zelfde objecten is toegekend ten gevolge van de beslissing van do Jachtcommissie. in dat verband zou de Minister tevens kunnen nagaan, welke voordeelen er voor den fiscus in gelegen kunnen zijn om meer rekening te houden met de waarde van do jachtrechten, zooals vastgesteld door de Jachtcommissie.
Page 1 and 2: Vel 249. 963 Tweede Kamer. 28 STE V
Page 3 and 4: (Voorzitter e. a.) 965 28ste VERGAD
Page 5 and 6: Vel 250. 967 Tweede Kamer. 28ste VE
Page 7 and 8: 969 28ste VERGADERING. — 12 DECEM
Page 13 and 14: Vel 252. 975 Tweed© Kamer. 28ste V
Page 15: (van Voorst tot Voorst.) 977 28ste
Page 19 and 20: m 981 28ste VEEGADEELNG. — 12 DEC
Page 21 and 22: Vel 254. 983 Tweede Kamer, (Sneevli
Page 23 and 24: (Minister Oud.) 985 28ste VERGADERI
Page 25 and 26: Ve! 255. 987 Tweede Kamer. (Ministe
Page 27 and 28: (Amelink.) 989 28ste VERGADERING.
Page 29 and 30: Vel 256. 991 Tweede Kamer. (Ministe
Page 31 and 32: 993 28ste VEEGADEEING. — 12 DECEM
Page 33 and 34: Vel 257. 995 28ste VERGADEEING. —
Page 39 and 40: 1001 28ste VEEGADEE1NG. — 12 DECE
Page 41 and 42: Vel 259. 1003 Tweede Kamer. 28ste V
Page 43 and 44: 1005 28ste VERGADERING. — 12 DECE
Page 59 and 60: 1021 28ste VERGADERING. — 2. Vast

Vel 249. 963 Tweede Kamer.

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?