Vel 249. 963 Tweede Kamer.

(Amelink.)
989
28ste VERGADERING. — 12 DECEMBER 1933.
2. Vaststelling van hoofdstuk VUB (Departement van Financiën) der Rijksbegrooting voor 1934.
Het bleek, dat toen daarover met het Departement van Financiën
overleg werd gepleegd. Van een daarna genomen beslissing
is niets gekomen. Dat de Minister mededeelt, dat hem van deze
voorstellen niets bekend is, is wat vreemd. Ik zou den Minister
willen vragen, of hij deze aangelegenheid nog eens zou willen
nagaan.
Mijnheer de Voorzitter! Wat de Minister in de Memorie van
Antwoord mededeelt onder het hoofd „Positie der beëedigde
klerken", is zeer interessant, maar anderzijds naar mijn meening
zeer onbevredigend. Het vorig jaar is ons medegedeeld,
dat het rapport der betreffende commissie, die in verband met
de taak en de positie der beëedigde klerken van het jaar 182S
een onderzoek heeft in te stellen, voor moeilijkheden was komen •
te staan, waarvoor slechts met beleid een oplossing gevonden i
zou kunnen worden. Thans blijkt, dat juist is, wat toen reeds
vermoed werd, dat deze commissie de zaak maar blauw blauw
heeft gelaten en zelfs in geruimen tijd niet is bijeen geweest.
Het motief, dat de commissie er toe geleid heeft niet meer
bijeen te komen, lijkt mij ietwat zonderling. De Minister deelt
ons nl. mede, dat dit een gevolg is van de omstandigheid, dat
bij afzonderlijke besprekingen tussohen leden der commissie
twee stroomingen bleken te bestaan, welke tot heden niet tot
overeenstemming konden worden gebracht. Het is toch wel een
zeer zonderlinge opvatting, die deze commissie van haar taak
heeft. In plaats van de materie, waarover men het niet eens
is, in de commissie te bespreken, ten einde zoo mogelijk tot
overeenstemming te komen, zet zij haar arbeid stop, omdat bij
afzonderlijke besprekingen tusschen do leden der commissie
blijkt, dat er twee stroomingen bestaan. Blijkbaar is dat in de
vergadering der commissie zelf niet eens geconstateerd. Het
heeft er allen schijn van, dat juist is, wat in de kringen, die
bij deze aangelegenheid zijn geïnteresseerd, reeds bekend bleek
te zijn, dat nl. de commissie de zaak eenvoudig op de lange
baan heeft geschoven. Wij zullen nu maar blijven hopen, dat
eerstdaags het rapport dezer commissie verschijnt, zij het dan
ook, dat het een rapport is, dat de quaestie openlaat en waarin
beide standpunten, voor en tegen, nauwkeurig zullen worden
uiteengezet. In verband daarmede zal ik mij thans onthouden
de beide meeningen, die in de Memorie van Antwoord kort zijn
geformuleerd, te bespreken. Toch zij het mij vergund enkele
opmerkingen te maken. In de Memorie van Antwoord wordt
gezegd, dat er zijn, die vreezen, dat de afschaffing van de
functie van beëedigd klerk bij de hypotheekkantoren gevolgen
zou kunnen hebben, welke niet in hot belang zijn der rechtszekerheid.
Wat daarmede bedoeld wordt, is mij duister. Tk kan mij niet
indenken, dat de betrekking van beëedigd klerk aan een hypotheekkantoor
zoo gewichtig is, dat van afschaffing gevolgen zijn te
vreezen, die niet in het belang der rechtszekerheid zijn. De betrekking
van hypotheekbewaarder is toch, dunkt mij, iets meer
dan een ornament. Hij is toch degene, die de verantwoordelijkheid
draagt. Wanneer iemand verantwoordelijk is voor de rechtszekerheid,
dan is dit toch niet in de eerste plaats de beëedigde
klerk, maar de hypotheekbewaarder. Naar mijn meenlng moet
hoe eer hoe liever tot afschaffing van dit verouderde instituut,
dat dagteekent van het jaar 1828, worden overgegaan. Niet alles
wat oud is of oud heet behoeft te verdwijnen. Maar hier hebben
we te doen met een verouderd instituut, dat niet meer past bij
de tegenwoordige verhoudingen.
De toestand is ook wat zonderling. Ik wil dit met een voorbeeld
trachten duidelijk te maken. Wanneer bijv. een boerenleenbank
vraagt om een bewijs van onbezwaardheid, kost dit,
wanneer hiervoor een officieel bewijs gegeven wordt, onderteekend
door den hypotheekbewaarder, aan Rijksreehten 3 gulden.
Geeft de beëedigde klerk op zelfgedrukte verklaringen en voorzien
van zijn handteekening een dergelijke verklaring af, dan kost
dit, waar dan alleen inzage berekend wordt, f 1,50 plus 50 cent
commissieloon voor den beëedigde. En dat wordt alles op hetzelfde
Eijkskantoor verzorgd. En wat de rechtszek-erheid betreft,
is het toch ook wel wat zonderling. Het publiek' krijgt den
indruk, dat het met het stuk van den beëedigde een officieel stukin
handen heeft, terwijl het dit in wezen niet is.
(Amelink e. a.)
De Minister voert in de Memorie van Antwoord nog aan, dut
bij afschaffing het gevaar bestaat, dat een belangrijk deel der
belooningen, dat thans den beëedigden klerken ten goede komt,
toch niet in 's Rijks kas zou vloeien, maar in de zakken van
andere, vaak minder bevoegde personen zal terechtkomen. Het
wil mij voorkomen, dat daartegen toch wel voorzieningen zijn te
treffen. Ik zal daarop thans niet verder ingaan, maar ik meen
op goede gronden te mogen zeggen, dat de bezwaren, die de
Minister te dezen opzichte opwerpt, zeker zijn te ondervangen.
In elk geval hoop ik, dat de Minister zal bevorderen, dat het
verslag der betreffende commissie niet te lang meer op zich zal
If.ten wachten, opdat wij op de verschijning daarvan het volgend
jaar althans niet opnieuw behoeven aan te dringen.
De heer J. ter Laan: Mijnheer de Voorzitter! Een kort woord
over de beteekenis van het georganiseerd overleg. Op blz. (5 der
Memorie van Antwoord heelt de Minister daaromtrent een uiteenzetting
gegeven, waarmee ik mij wel kan vereenigen. Maar
ten opzichte van het speciale geval, dat zich heeft voorgedaan
in Vlaardiagen, kan ik de zienswijze van den Minister niet deelen.
Tusschen georganiseerd overleg en georganiseerd overleg bestaat
groot verschil. Alen kan hebben een chef, die automatisch, omdat
het reglement hem daartoe verplicht, de vertegenwoordigers van
zijn personeel in de commissie van georganiseerd overleg bijeenroept,
daarin automatisch de verschillende vraagstukken doet
behandelen, terwijl de chef het standpunt inneemt, dat hij tegenover
de vertegenwoordigers van het personeel zoo min mogelijk
zegt en doet. Dat is georganiseerd overleg, maar van een soort,
dat dien naam niet verdient. Men kan ook overleg hebben,
waarbij de chef met zijn personeel de verschillende vraagstukkeu
nagaat en gebruik maakt van de ervaring van de lagere
ambtenaren in de practijk. Een dergelijk georganiseerd overleg
komt inderdaad den dienst ten goede en bevordert ten zeerste
den goeden geest onder het ambtenarenkorps, welken goeden
geest men toch noodis heeft om een goed resultaat te bereiken.
Nu begrijp ik, dat de Minister publiekelijk het optreden van
den chef in Vlaardingen heeft willen dekken; ik kan daar in
komen, maar deze chef valt onder de categorie, die ik het eerst
genoemd heb. Ik zou willen, dat de Minister den verschillenden
chefs zou inscherpen, dat het noodig is, dat een georganiseerd
overleg wordt gepleegd, dat inderdaad den dienst ten goede komt.
Het voorbeeld, dat de Minister trenoemd heeft betreffende den
Zondagsdienst in de gemeente Vlaardingen, is m. i. een voorbeeld,
dat zeer stellig in het georganiseerd overleg thuishoort.
Ik geloof, dat de Minister abuis is, maar dat laat ik voor wat
het is. Maar in het algemeen zou ik het zeer op prijs stellen,
indien het georganiseerd overleg op behoorlijke wijze gevoerd
werd en zoo, dat het tot resultaat zal kunnen voeren.
Mijnheer de Voorzitter! De Memorie van Antwoord, trouwens
de gewisselde stukken in het algemeen, geven mij aanleiding om
een enkel woord te zeggen over het visiteerend personeel. Het
is in de stukken niet uitvoerig behandeld, maar ten vorigen jare
heeft de toenmalige Minister schriftelijk en mondeling bepaalde
toezegcingen gedaan, waardoor de positie van het visiteerend
personeel zou worden verbeterd. Wij hebben nu den toestand,
dat nog altijd een groot aantal personen, kommiezen-verificateurs,
met 10 en meer dienstjaren, op een aanstelling als verificateur
moeten wachten. Ik geloof, dat het goed is en dat deze
personen daar ook volledig aanspraak op hebben, wanneer de
Minister zich er nog eens voor wil zetten, om deze zaak nog
eens stevig onder het oog te zien. Wanneer hij de stukken, welke
gewisseld zijn voor de begrooting voor het dienstjaar J988, nog
eens wil nalezen, dan zal hij daarin vinden, wat ik op dit oogenblik
betoog.
Mijnheer de Voorzitter! Tk wensph thans nog een enkel woord
te zeggen over de bewapening van het grenspersoneel. Ik­ heb
met genoegen gezien, dat de Minister in dit opzicht die bewapening
heeft verbeterd en nu wil ik er van deze plaats leivoegen,
dat het personeel in het algemeen, wanneer het voorzien
wordt van een sroede bewapening, met die bewapening
natuurlijk uiterst voorzichtig moet zijn. Dat spreekt vanzelf.
Ik ben zelf grensambtenaar geweest. Ik weet, wat het beteokent,
wanneer men gewapend is en ik weet ook, dat er enkele