Vel 249. 963 Tweede Kamer.

(van der Sluis e. a.)
982
28ste VERGADERING. — 12 DECEMBER 1933.
2. Vaststelling van hoofdstuk VIIB (Departement van Financiën) der Rijksbegrooting voor 1934.
krijging van onroerende goed voor landarbeiders te Laren­
Lochem in deze niet geheel vrijuit gaat en door zijn adviezen
mede verantwoordelijkheid draagt voor den toestand, waarin
de landarbeider Boeijink verkeert."
Op mijn vraag aan den Minister, of hij bereid was er wat aan
te doen, antwoordde Zijn Excellentie, dat de wet aan de Regeering
geen middelen aan de hand doet om ten deze in te grijpen.
Het uiteindelijke resultaat van deze tragische aangelegenheid
is geweest, dat de Landarbeiderswetvereeniging vrijuit gaat en
dat Boeijink, die op haar kompas had gezeild, ten prooi is geworden
aan diepe ellende en op dit oogenblik als een hond langs
de straat zwerft.
Di'. kan toch niet het rechtsgevoel bevredigen. Ik weet, dat
het niet vaak voorkomt, dat Landarbeiderswetvereenigingen op
een zóó lichtzinnige wijze spelen met de belangen van de arbeiders.
Het zal wellicht ook niet noodig zijn, dat er met het oog
op die eene geval een wijziging komt in de Landarbeiderswet,
maar als er na verloop van tijd een wijziging van de Landarbeiderswet
overwogen wordt, en dat zal misschien toch niet zoo
heel lang duren, dan zou ik aan den Minister willen vragen om
ook aan deze aangelegenheid zijn aandacht te wijden. Ik vraag
niet veel, Mijnheer de Voorzitter, maar ik hoop, dat de Minister
op het weinige, dat ik vraag, een bevredigend antwoord zal willen
geven.
De heer J. ter Laan: Mijnheer de Voorzitter! De heer Westcrman
heeft zoo straks een uiteenzetting gegeven, dat de
directe belastingen in ons land tot zeer groote hoogte zijn opgevoerd,
en om deze algemeene stelling te adstrueeren, voerde
deze geachte afgevaardigde aan, dat in tal van gevallen niet
minder dan 70, ja zelfs 80 pet. van het inkomen aan belasting
moet worden betaald. Er zal wel niemand zijn, die ontkent, dat
de belastingen in ons land hoog zijn, maar het wil mij toch
voorkomen, dat, indien men dergelijke algemeene stellingen
poneert, men dit met voorbeelden moet adstrueeren. De heer
Westerman heeft dit nagelaten en gesteld al, dat er hier en daar
een uitzondering is, in dien zin, dat misschien een ongehuwde
een groot aantal auto's, zeiljachten en dergelijke bezit, waardoor
de belasting zoo hoog kan worden, dan is er normaal van
deze cijfers in werkelijkheid toch geen sprake.
In het Voorloopig Verslag is er op gewezen, dat in menig
opzicht er belastingontduiking plaats heeft en dat de belastingadministratie
niet in staat is om onjuiste aangiften te achterhalen.
In de Memorie van Antwoord zegt de Minister hieromtrent,
dat de belastingadministratie wel over doelmatige controlemiddelen
beschikt, maar zich niet ontveinst, dat daarmede
niet alle belastingontduiking kan worden achterhaald. Intusschen
zal naar verbetering dezer controlemaatregelen worden
gestreefd.
Een dergelijk streven, Mijnheer de Voorzitter, vindt altijd
waardeering, maar het is niet de eerste keer, dat ik in de Kamer
over die belastingontduiking in algemeenen zin gesproken heb.
Ik heb bij een vroegere gelegenheid voor een bepaalde gemeente
in Nederland enkele mededeelingen gedaan, waaruit bleek wat
een verscherpte controle had opgeleverd en welke enorme bedragen
die voor de schatkist oplevert.
Wanneer belastingontduiking op groote schaal plaats vindt,
dan beteekent dit, dat de goedgezinde burgers, die regelmatig
aangifte doen van hun inkomen, naar verhouding veel te veel
betalen, en daarom is het zaak, dat de bclastingontduikers zoo
scherp mogelijk achter de vodden worden gezeten.
Nu vraag ik mij af, of de belastingadministratie wel voldoende
toegerust is om de controle op doeltreffende wijze te bewerkstelligen,
met name of de algemeene bezuiniging ook aan de
belastingadministratie niet in zoodanige mate parten heeft
gespeeld, dat de verschillende standplaatsen op geen stukken na
voldoende zijn bezet, vooral met personeel van den actieven
dienst, maar ook van den administratieven dienst. Heeft de
Minister een zoodanige bezetting, dat die scherpe controle, die
noodig is, kan worden uitgeoefend ?
Ik vestig hierop de aandacht van den Minister, omdat zeer
vele tonnen goud mijns inziens aan de belastingadministratie
J. ter Laan e. a.)
ontsnappen, waarvoor de goedgezinde burgers moeten opdraaien,
en het is dus van groot belang, dat dit zoo weinig mogelijk kan
voorkomen.
Op blz. 2 is een vraagstuk, dat inderdaad van groot belang
is voor een aantal personen, ter sprake gebracht, het vraagstuk
nl. of personen, van wie een familielid in een gesticht moet
worden opgenomen, de bedragen, welke met de verpleging gemoeid
zijn, niet in mindering mag brengen van zijn inkomsten.
Dit is een wensch, die mijns inziens op de billijkheid gegrond is,
en ik begrijp niet, dat de Minister niet de mogelijkheid heci't
gezien om in dit opzicht tot een draaglijke regeling te komen. Ik
wil probeeron den Minister een denkbeeld aan de hand te doen.
In verschillende gemeenten bestaat een regeling, die het personeel
geldt dier gemeenten, hierop neerkomende — ik meen
zelfs, dat zoo iets ook bij het Rijk geldt —, dat, wanneer do
ziektekosten voor een bepaald ambtenaarsgezin een bepaald percentage
van het inkomen overtreffen, dan ter tegemoetkoming
aan dat gezin een toeslag kan worden gegeven. Is het nu niet
mogelijk een bepaling op te nemen in de wet op de inkomstenbelasting,
dat, wanneer een gezinslid, laat ik zeggen in den
eersten graad, in een gesticht moet worden opgenomen en de
verpleegkosten boven een bepaald percentage van het inkomen
uitgaan, dan eventueel teruggave van belastinggelden kan plaats
vinden tot een bedrag, waarmee de belastbare som door de verpleegkosten
moet worden ingekort? Het lijkt mij mogeliik zulk
een regeling te maken en ik zou het op prijs stellen ."indien do
Minister aan dit vraagstuk zijn welwillende aandacht zou willen
schenken. Dergelijke gezinnen toch kunnen zwaar worden geteisterd,
want niet fdleen de verpleegkosten moeten worden betaald,
maar wanneer b.v. de vrouw moet worden opgenomen,
moet ook voor de hulp in het gezin een belangrijke som worden
betaald.
Mijnheer de Voorzitter! Tk zou nog voor één punt de aandacht
van den Minister willen vragen, nl. voor het citaat, dat voorkomt
op blz. 2 der Memorie van Antwoord en dat betrekking heeft op
een verzwaring van de Gemeentefondsbelasting. In het Voorloopig
Verslag is aangedrongen op een verscherping van de progressie
in deze belasting en het aanvaarden van een hoogere
heffing. Gevraagd werd, of het tarief van de inkomstenbelasting
zou kunnen worden ingevoerd. De Minister heeft op dien aandrang
geantwoord:
„Een gelijkmaking van het tarief der Gemeentefondsbelasting
aan het veel sterker progressieve tarief der inkomstenbelasting,
zou ingaan tegen den opzet van eerstgenoemde
belasting, welke was, een unificatie tot stand te brengen
in de tarieven der plaatselijke inkomstenbelastingen."
Mijnheer de Voorzitter! De mededeeling, zooals die hier staat,
is inderdaad juist, maar de Minister verliest uit het oog, dat
toen de unificatie plaats had er geheel andere verhoudingen golden
dan wij op het eogenblik hebben en wanneer wij de oude
regeling hadden behouden, dat met name ook de gemeenten in
staat zouden zijn een eigen inkomstenbelasting te heffen, dan
is het buiten kijf, dat die gemeentelijke inkomstenbelasting in
zeer sterke mate door de gemeenten zou zijn opgevoerd. Dit is
voor geen tegenspraak vatbaar en wanneer men de zaak van
dezen kant beschouwt, ligt het toch ook voor de hand, dat. waar
dit vaststaat, een maximum heff>nprcentnge van 6 pet. van
de fondsbelasting niet correspondeert op den gang van zaken,
dien men zou hebben gehad, wanneer de gemeenten de bevoegdheid
van eigen belastingheffing on dit stuk hadden behouden.
Al zou men dan niet zoover willen gaan, dat men het tarief
van de inkomstenbelasting in de fondsbelasting zou ineorporeeren,
dan ligt toch voor de hand, dat een verzwaring van deheffing
geleidelijk van 6 tot 8 pet. geheel zou liggen in de lijn van
den toestand, dien wij gehad zouden hebben, wanneer de oude
regeling voor de gemeenten gehandhaafd was. Ook op dit onderwerp
vestig ik de aandacht van den Minister.
De heer Sneevliet: Mijnheer de Voorzitter! Tk wil nader bekijken
enkele punten, die hedenmiddag reeds ter sprake zijn
gebracht; in do eerste plaats wil ik dan ook mijnerzijds een
pleidooi houden voor de opheffing van het bankgeheim. Ik