De wijkverpleegkundige in 's-Hertogenbosch - Tilburg University

‘Als er noodsituaties of andere dingen waren op korte termijn, dan was er niemand. Dan
moesten ze het ziekenhuis in. Nu kunnen we die mensen thuishouden.’(Huisarts,
Gezondheidscentrum West)
De wmo-consulent schakelt de wijkverpleegkundige vooral in wanneer zij geen goede inschatting kan
maken welke hulpmiddelen een cliënt nodig heeft. De wijkverpleegkundige beschikt wel over de
medische kennis om hier een inschatting te maken wat voor zorg en aanpassingen er nodig zijn, aldus
de wmo-consulent. Hierdoor kan voorkomen worden dat de wmo-consulent medisch advies aan
moet vragen. Zo beschrijft de wmo-consulent het voorbeeld van een mevrouw die is gevallen op
straat en door de wijkagent is thuisgebracht maar niemand wil binnen laten. De wijkverpleegkundige
is met veel moeite binnen gekomen door constant langs te blijven gaan en contact proberen te
krijgen. Uiteindelijk wordt het vertrouwen gewonnen en kan de wijkverpleegkundige kijken welke
hulp er nodig is. Er hoeven dan niet allemaal verschillende hulpverleners langs.
Meerdere samenwerkingspartners geven aan dat de wijkverpleegkundigen heel laagdrempelig zijn
om in te schakelen. Ook wanneer er geen duidelijke hulpvraag is, maar een ’niet pluis’ gevoel van een
samenwerkingspartner, kan de wijkverpleegkundige vrijblijvend bij mensen langsgaan en kijken of er
daadwerkelijk iets aan de hand is. De wijkverpleegkundige heeft hier uitgebreid tijd en ruimte voor.
Hierbij zijn veel problemen niet direct duidelijk tastbaar voor zowel de cliënten als hulpverleners. De
wijkverpleegkundigen werken vervolgens vanuit een holistische benadering om toch alle
problematiek en uiteindelijk de juiste hulpvraag goed naar voren te krijgen. Hierbij zijn de tijd en
ruimte die de wijkverpleegkundigen hebben van groot belang; op deze manier worden ze op geen
enkele wijze belemmerd in hun taken en kunnen alle tijd besteden aan het uitgebreid in kaart
brengen van een situatie en activiteiten in te zetten.
Eén van de wijkverpleegkundigen geeft aan dat de taken die zij uitvoeren soms ook gerelateerd zijn
aan bemoeizorg. De wijkverpleegkundigen krijgen regelmatig meldingen door van de wijkagent of
buurtbewoners, met verontrustende signalen over een buurtbewoner. Vaak speelt er dan complexe
problematiek en is het moeilijk om bij mensen binnen te komen. Eén van de wijkverpleegkundigen
geeft aan dat ze vrijwel altijd blijven proberen om binnen te blijven komen bij mensen ook al duurt
dit soms enkele weken.
De wijkverpleegkundigen besteden in eerste instantie veel tijd aan het opbouwen van een
vertrouwensband met cliënten. De wijkverpleegkundigen geven aan dat het vooral bij de mensen
met multiple problemen, de mensen met psychiatrische problematiek en de zorgmijders heel
belangrijk is om eerst die band op te bouwen. Pas wanneer er een vertrouwensrelatie is word het
verpleegkundige proces doorlopen, interventies ingezet en connecties gemaakt met eventueel
andere hulpverleners. Zowel de wijkverpleegkundigen als de directie geven aan dat er regelmatig
meerdere bezoekjes en veel tijd aan besteed wordt om het vertrouwen van cliënten te winnen. Een
van de wijkverpleegkundigen zegt een minimum te hebben van anderhalf uur voor een bezoekje aan
een cliënt; ‘in een half uurtje kan je heel weinig, zelfs een uurtje is vaak al te weinig’.
‘Bij een grote groep cliënten wordt er veel geïnvesteerd in het opbouwen van de
vertrouwensrelatie want een groot gedeelte van de cliëntenpopulatie zijn zorgmijders, of
hebben al 20 hulpverleners over de vloer gehad en allemaal weer eruit gegooid.’ (Directie IVT)
33