SCRIPTIE AdeGrdef3.indd

20
BEWEEGREDENEN
3.1.3 Positie van economische organisatie structuur
Al naar gelang hun activiteiten en hun creatief vermogen stellen
bedrijven zich verschillend op tegenover structuurveranderingen.
Hierbij maakt men een onderscheid tussen structuurvolgende
bedrijven, die door overheidsinterventies te beïnvloeden zijn, en
structuurvormende bedrijven, die creatief en innovatief reageren,
ook in onzekere markten.
Structuurvolgende bedrijven verleggen hun bedrijf, bijvoorbeeld
uit kostenoverwegingen, naar het buitenland, terwijl structuurvormende
bedrijven als aanjager kunnen bijdragen aan het succes
van een vernieuwde regionale economie, dit ondanks vaak
onzekere markten. Omdat ze niet noodzakelijkerwijs gebonden
zijn aan vestigingen in de ‘oude’ economische kernen van steden,
kunnen zij een weg zoeken naar nieuwe ruimtelijke structuren,
waardoor zij weer vernieuwde interregionale economische
verhoudingen creëren. Voorbeelden hiervan zijn ondermeer de
zakelijke dienstverlening zoals de advocatuur, de accountancy
en de softwarebedrijven. 2
3.1.4 Bedrijfsomgeving en vestigingsmilieu
In tegenstelling tot bedrijfsinterne factoren zijn bedrijfsexterne
factoren nauwelijks te beïnvloeden, maar ze zijn wel van groot
belang voor het functioneren van het bedrijf of kantoor. Men
houdt rekening met capaciteit, kwaliteit en omvang van de
markt, met wegen en spoorwegen, scholen en digitale ontsluiting
van bedrijfsterreinen en met concurrenten.
Andere factoren zijn meer te voorzien, zoals koersschommelingen
en de dynamiek van de arbeidsmarkt, waarop men dus kan
anticiperen. Bedrijfsinterne mechanismen zoals arbeidsomstandigheden
en werkverhoudingen, heeft de organisatie zelf in de
hand, binnen de grenzen die de overheid voorschrijft.
3.1.5 Locatiekeuze en regionale groei
Bij het zoeken naar een passende locatie streeft men naar de
plek waar een optimaal evenwicht te verwachten is tussen de
bedrijfsinterne en bedrijfsexterne factoren. Bij de keuze voor een
bepaald land wordt ook gekeken naar de meest geschikte regio
binnen dat land en binnen de mogelijke regio’s worden de verschillende
lokale vestigingslocaties onderling vergeleken.
De beoordeling ervan hangt af van bedrijfsexterne factoren en
deze kunnen op verschillend schaalniveau worden beoordeeld,
te weten op nationaal, regionaal en lokaal niveau. Hierin kan
men drie fasen onderscheiden.
Per fase spelen verschillende locatiefactoren een rol. In de eerste
fase gaat het om de keuze voor een bepaald land en daarbij
wordt gelet op zaken als het nationale belastingregime, de topsalarissen,
de klanten, de geldende milieuregels, de landelijke
bedrijfscultuur en de omvang van de nationale markt.
In de tweede fase overweegt men de regionale infrastructuur en
de mogelijkheden met betrekking tot de ontsluiting. Voorts wordt
gekeken naar de kwaliteit en omvang van de arbeidsmarkt, van
de onderwijsvoorzieningen en van het woonmilieu.
Bij de derde fase beoordeelt men de lokale factoren van het gebied
waarop men overweegt zich te vestigen. Hier spelen kwesties
als: de grond(huur)prijs per m 2 , de verkeerssituatie, de buren,
het type bebouwing, oudbouw/nieuwbouw, uitstraling, etc.
Bij een keuze tussen verschillende locaties op lokaal niveau
speelt de kwantiteit van de arbeidsmarkt waarschijnlijk geen grote
rol meer, omdat die voor beide locaties min of meer gelijk zal
zijn. Hetzelfde geldt voor de hoogte van de gemeentelijke lasten.
Eenmaal gevestigd zullen bedrijven niet gauw weer verhuizen;
dit kost veel geld en men loopt het risico arbeidskrachten te verliezen,
die schaars zijn en moeilijk te vervangen.
Hooggespecialiseerde zakelijke dienstverleners zijn vaak gevestigd
in agglomeraties, waarin veel geïnvesteerd wordt in opleiding
van deelnemers. Nadat de bedrijfsinterne opleidingen voltooid
zijn voegt het specifiek geschoolde personeel een nieuwe
dimensie toe aan het kantoor en zelfs aan de regio, wat weer