Bedreigingen in Nederland - Politie & Wetenschap

personen, die ik in dit verband niet kan en wil noemen.’ Het
nettoresultaat van de enquête is een heterogene verzameling
van opinies van journalisten die allemaal hun eigen definitie
van het begrip ‘bedreiging’ hanteren: heel geschikt voor een
oriënterend onderzoek als dit.
Loze mediagolf?
Slechts een klein deel van de respondenten heeft de indruk dat
er sprake is van een plotselinge opkomst van bedreigingen: 73
van de 483. De journalisten die deze mening zijn toegedaan,
schrijven dit toe aan de hetze die ontstond rond Fortuyn.
Volgens misdaadverslaggever Peter R. de Vries: ‘Het aantal
bedreigingen en de serieuze aard ervan zijn de laatste jaren
explosief toegenomen.’ Collega-misdaadverslaggever John van
den Heuvel onderschrijft dit: ‘Het verschijnsel neemt mijns
inziens toe, maar dan spreek ik uitsluitend over mijn
persoonlijke situatie. In de veertien jaar dat ik
misdaadverslaggever ben, is er duidelijk sprake van een
tendens om door middel van intimidatie, bedreiging en geweld
actief en passief invloed uit te oefenen op
(misdaad)verslaggeving.’
De volgende respondent verwoordt iets wat meerdere
journalisten die de indruk hebben dat er sprake is van een
plotselinge opkomst hebben gezegd: ‘Journalist bashing’ begint
mode te worden. Ik zie een verband: de werkomstandigheden zijn
langzaam verruwd sinds Pim Fortuyn de boel openbrak en mensen
opriep hun hart te luchtten. Maar het heeft ook te maken met
de dalende status van het beroep: mensen zien je niet meer als
een autoriteit, maar als een lastige zeur die het imago van
een persoon of instituut schaadt.’
De grootste groep respondenten (ruim twee keer zoveel als
de zojuist besproken groep) is echter van mening dat we te
maken hebben met een langdurige, gelijkmatige trend. Volgens
voormalig televisie-ombudsman (1978-1984) en later
consumentenman (1984-1999) Frits Bom leek het toezenden van
kogels vijfentwintig jaar geleden al de gewoonste zaak van de
wereld. Ook andersoortige dreigbrieven (pogingen tot
140