Bedreigingen in Nederland - Politie & Wetenschap

andere duistere reden weigert de CID achteraf tekst en uitleg
te geven. De politieman: ‘Ik was en ben ernstig gefrustreerd
over de gang van zaken. Als er in ieder geval was toegegeven
dat er een beoordelingsfout was gemaakt, dan zou het allemaal
beter te verteren zijn.’
‘Ik pak je koters’
Op last van de officier van justitie in Amsterdam worden in
oktober 2003 door een wijkagent de kinderen van een man uit
huis gehaald, in aanwezigheid van zijn ex-vrouw. Vanaf dat
moment ziet de man zijn kinderen niet meer. Enige tijd later,
in januari 2004, hoort de politieman van het klachtenbureau
van de politie van zijn korps dat de betreffende man het
klachtenbureau is binnengestormd, zwaaiend met een
ploertendooier en roepend dat hij daarmee het hoofd van de
betreffende politieman zou inslaan. De politieman doet
aangifte en de man wordt aangehouden. Hij blijkt al eerder (in
2001) politiemensen te hebben bedreigd door stenen door ruiten
van privéadressen te gooien en hen thuis met een mes te
bedreigen. Voor deze twee gevallen van bedreiging is de man
bij verstek veroordeeld, maar aangezien hij voortvluchtig is,
heeft hij zijn straf nog niet uitgezeten.
Rond Pasen 2004 wordt de politieman door hem gebeld op
zijn mobiele telefoon: ‘Ik maak je dood’. De politieman heeft
geen idee hoe de bedreiger aan zijn mobiele nummer is gekomen,
maar hij vermoedt dat het binnen het korps te gemakkelijk is
vrijgegeven. En het blijft niet bij dit ene telefoontje; de
man bestookt de politiefunctionaris gedurende de komende acht
weken met telefoontjes, zelfs op diens vakantieadres. De
politieman meldt zijn chef bij herhaling hoe hij telefonisch
wordt gestalkt. Op deze meldingen volgt echter weinig reactie.
De politieman is zeer teleurgesteld en hij voelt zich in de
steek gelaten: ‘Misschien dachten ze binnen het korps: zo’n
grote, sterke vent, die is toch niet te bedreigen? Maar ik
begrijp niet dat ze het zo hebben laten voortduren.’
Uiteindelijk wordt de telefoon van de politieman
afgeluisterd (een ‘tap’ geplaatst), maar omdat zijn bedreiger
steeds ergens anders vandaan belt (ook vanuit telefooncellen
63