Bedreigingen in Nederland - Politie & Wetenschap

In april 2002 stapt in de gemeente Vlist een kandidaatwethouder
op nadat hij telefonisch is bedreigd. De CDA’er Both,
inwoner van het plaatsje Stolwijk, krijgt van de anonieme
beller te horen dat hij zich niet meer in Haastrecht hoeft te
vertonen en dat zijn gezin ook niet meer veilig
is,(Binnenlands Bestuur, 19 april 2002).
H. Westbroek is na de moord op Pim Fortuyn opgestapt. Hij
was al vanwege alle aan zijn adres gerichte bedreigingen
verhuisd en in 2002 is hij het zat.
In september 2002 stapt wethouder S. van Horne van de
gemeente Haelen op als gevolg van bedreigingen. Hij heeft niet
alleen te maken met verbale bedreigingen, ook zijn huis en
auto zijn met stenen bekogeld. Dit alles is ten koste gegaan
van zijn gezin, zegt hij: ‘Na elk incident duurt het vele
nachten voordat je weer normaal kunt slapen’ (Trouw, 15 maart
2004).
In november 2002 breekt voor toenmalig Tweede-
Kamerfractieleider van GroenLinks P. Rosenmöller het moment
aan zich uit de politiek terug te trekken. Niet alleen
hijzelf, ook zijn vrouw en kinderen zijn bedreigd, en wel
zodanig dat zij na de moord op Pim Fortuyn allemaal bewaking
kregen. Zelf kon Rosenmöller maandenlang niet zonder
begeleiding de straat op. Een en ander heeft ‘een
ongelooflijke impact gehad op mijn persoon en ons gezin’,
schrijft hij in zijn afscheidsbrief. ‘Dat brengt naschokken
teweeg die heel veel energie onttrekken’(De Groene
Amsterdammer, 23 november 2002).
De burgemeester van Vlagtwedde in Groningen maakt in
november 2003 bekend dat CDA-fractievoorzitter G. Wiegers is
opgestapt ‘omdat zieke geesten hebben geprobeerd zijn gezin
kapot te maken’(Trouw 15 maart 2004).
In augustus 2004 stapt wethouder De Vries van Goirle op.
Hij is telefonisch ernstig bedreigd en er werden vernielingen
aangericht rond zijn woning. Ook is geprobeerd zijn huisdieren
te vergiftigen. De Vries schrijft aan de raad en het college:
‘Dit heeft inmiddels een zware druk op mijn familie gelegd,
zodanig dat ik mij af heb moeten vragen of ik zo nog langer
door kan gaan’(Binnenlands Bestuur, 5 juli 2004).
46