Bedreigingen in Nederland - Politie & Wetenschap

dat moment daadwerkelijk wegens bedreiging gedetineerd was.
Die bedreiging was door hem echter niet serieus genomen. Het
betrof een cliënt van hem die hij enige tijd later weer gewoon
heeft opgebeld. ‘Wat maak je me nou!’ waren de enige woorden
die aan het incident had vuilgemaakt.
Advocaten noemden echter ook voorbeelden van bedreigingen
die zij wél serieus hadden genomen. Een bekende strafpleiter
noemde het ene na het andere voorbeeld dat zonder veel moeite
in de categorie ‘serieus te nemen (doods)bedreigingen’ onder
te brengen is, maar hij had zich echter maar één keer
werkelijk bedreigd gevoeld. Hij wilde een getuige oproepen in
een zaak om een verklaring te laten afleggen die zijn cliënt
zou kunnen vrijpleiten en hij had daar in de pers ook
uitdrukkelijk melding van gemaakt. ‘Bepaalde lieden’ (deel
uitmakend van de georganiseerde misdaad, maakten wij op uit de
context) waren daar niet van gediend en hebben hem toen te
verstaan gegeven dat hij dat beter niet kon doen. ‘Ik heb die
lui toen op mijn kantoor uitgenodigd en mijn excuses
aangeboden voor de gang van zaken. Er was geen sprake van
emotie; de hele familie zat erbij en zei niets. Uit de hele
context maakte ik op dat het hier een bedreiging betrof die ik
maar beter serieus kon nemen.’
Een andere geïnterviewde advocaat kreeg in de tijd dat
hij een cliënt verdedigde in een nogal publicitair gevoelige
zaak vrijwel dagelijks te maken met schriftelijke of
mondelinge bedreigingen. Samen met een kantoorgenoot maakte
hij ‘s ochtends de balans op waar ze wel en niet melding van
moesten maken bij de politie: ‘Hoogstens 5 procent van de
bedreigingen ging door naar de politie.’
Nemen bedreigingen tegen advocaten toe? De respondenten van
het Interview-NSS onderzoek meenden van wel. Maar liefst
tweederde van de geënquêteerden bespeurde een toename. In de
media vonden wij die toename echter nauwelijks terug. In de
periode 2001-2004 werden niet meer dan vijf incidenten breed
uitgemeten: de hierboven beschreven zaken van Bovens, Tomlow
en Pul, de zaak van de Amsterdamse advocaat Oskamp, die een
kogelbrief met daarop de onheilspellende tekst ‘Één voor
94