Bedreigingen in Nederland - Politie & Wetenschap

als bij expressieve bedreigingen kan het de dader(s) menens
zijn.
Op zoek naar gegevens
Bij de aanvang van het onderzoek kunnen wij beschikken over de
resultaten van de quickscan die CNV Publieke Zaak, de vakbond
van burgemeesters en wethouders, in de zomer van 2004 onder
haar leden heeft gehouden. Het gaat hier om een enquête
waaraan 180 lokale politiek ambtsdragers hebben meegedaan (73
burgemeesters en 107 wethouders). In dezelfde periode heeft
ook Vrij Nederland, in samenwerking met het Nederlands
Genootschap van Burgemeesters (NGB), een enquête gehouden onder
Nederlandse burgemeesters. Hier hebben 272 burgemeesters aan
deelgenomen. Zij konden onder meer aangeven of zij zich
weleens bedreigd hebben gevoeld (Vrij Nederland, 9 oktober
2004). Verder wordt gebruik gemaakt van het eerder genoemde
overzicht dat Abels en Pels in Trouw schreven over gevallen
van bedreiging die in de periode van 6 mei 2002 tot 15 maart
2004 in de openbaarheid waren gekomen (Trouw, 15 maart 2004).
De Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) laat weten
dat gegevens over bedreigingen door hen niet systematisch
worden bijgehouden: ‘Wij krijgen ook niet alles te horen, want
ze [lokale bestuurders] bellen niet naar de VNG als er wat
gebeurd is.’
In databanken en bibliotheekbestanden wordt op zoek
gegaan naar oudere casus. Daar lijkt uit op te maken dat het
bedreigen van politici en politiek ambtsdragers in de vorige
eeuw in hoofdzaak van het type ‘expressieve’ protestbeweging
is geweest. Maar lang niet alle gevallen zullen destijds
bekend zijn geworden en men heeft ook met individuele
bedreigers te maken gehad. Die werden toen echter als
ongevaarlijke querulanten afgedaan, en dat is op dit ogenblik
waarschijnlijk toch anders. Zo zegt VVD-politicus Hans Wiegel
in een televisie-interview (Netwerk, 20 juli 2002) naar
aanleiding van alle opschudding die de hausse aan bedreigingen
in 2002 teweeggebracht heeft, dat hij destijds als
oppositieleider en minister van Binnenlandse Zaken ook weleens
24