Bedreigingen in Nederland - Politie & Wetenschap

hetzelfde huis, in een omgeving waar iedereen iedereen kent.
In 1992 kregen wij nieuwe overburen. Op zich niets aan de
hand. Alleen de geestelijke-gezondheidstoestand van de jongste
zoon van het gezin is niet helemaal goed. Na verloop van jaren
bleek dat de zoon een hekel heeft aan politieagenten. Midden
jaren negentig begon hij mij uit te schelden als hij mij zag.
Het maakte niet uit of ik in burger was en de honden uitliet
of dat ik in uniform door het centrum liep. In 1998 verzocht
zijn vader assistentie van de politie omdat zijn zoon
opstandig was. Tijdens dit bezoek deelde hij mede dat hij
buitenspiegels van politieauto’s zou vernielen en ruiten van
het bureau zou ingooien. Tevens deelde hij die collega’s mede
dat hij een politieagent wist te wonen (wijzend naar mijn
woning) en dat hij die en zijn kinderen aan het mes zou
rijgen. Ook heeft hij later nog naar het bureau gebeld om te
vertellen dat hij een wapen zou gaan kopen om collega’s om te
leggen.
Na in 1999 collega’s na een valse melding van overlast
met een mes te hebben bedreigd, belde de jongen in 2001 bij
mij aan. Ik was op dat moment niet thuis. Toen mijn echtgenote
nietsvermoedend de deur opendeed, stond hij voor de deur en
werden haar de nodige verwensingen naar het hoofd geslingerd.
In juli 2004 werd mijn auto door hem vernield. Erger kon
worden voorkomen doordat een andere overbuurman het had gezien
en hem weggestuurd heeft. Op zaterdag 4 december 2004 stond de
jongen weer bij ons voor de woning met een boomstam in zijn
handen. Hiermee heeft hij toen van de woonkamer drie ruiten
ingeslagen. Vervolgens vernielde hij met de boomstam ook
opnieuw mijn auto. Die jongen heeft een hekel aan de politie
en ik ben het slachtoffer omdat hij mij weet te wonen.’
Wat is er met de bedreigingen gebeurd?
Veel politiemensen die zich bedreigd voelen in de privé-sfeer
melden dit allereerst bij hun direct leidinggevende. Deze
geeft dit soms door aan het hogere leidinggevende kader,
afhankelijk van de (vermeende) ernst van de bedreiging, maar
vaak ook niet. De korpsleiding is dus lang niet altijd op de
78