Bedreigingen in Nederland - Politie & Wetenschap

omgezet. Anders dan bijvoorbeeld in Ierland zijn
doodsbedreigingen jegens politiemensen nog nooit uitgevoerd.
Als het om bedreigingen gaat die uit een groep
voortkomen, worden de volgende criminele milieus genoemd:
criminele (allochtone) jongeren, en die zijn vooral van
Marokkaanse als van Antilliaanse afkomst; voetbalhooligans;
woonwagenbewoners; ‘zware jongens’ uit het (grootstedelijke)
criminele milieu en het ‘criminele middenkader’; Hells Angels;
radiopiraten. Het gebeurt ook door individuele psychisch
gestoorde personen en wraakzuchtige individuen.
De beweegredenen om te dreigen zijn anders bij groepen dan bij
individuen. Wanneer de bedreiging uit een groep komt, is dit
vrijwel altijd een reactie op een verstoring van een eerder
bestaand modus vivendi met de politie. De ongeschreven
omgangsregels die de groep een zekere mate van vrijheid
lieten, zijn met een actie van de politie doorkruist en daar
reageert men nu op. Het instrumentele doel van de bedreigende
actie is om bewegingsvrijheid te heroveren.Als de bedreiging
afkomstig is van individuen, gaat het eerder om de expressie
van ergernis of wraakzucht. Men voelt zich onheus bejegend of
onrechtvaardig behandeld.
In dit onderzoek blijkt dat sommige
politiefunctionarissen in staat zijn om door dapper en
voortvarend optreden zelfstandig een einde aan de bedreigingen
te maken. Volgens de hier gepresenteerde gegevens doen velen
dat niet en zij reageren door het probleem uit de weg te gaan
of aan collega’s over te laten. Wanneer ook de korpsleiding
niet adequaat optreedt – en dat is volgens veel van de
geinterviewden het geval – ontstaat een situatie waarin de
rechtsstaat gevaar loopt: de politie laat sommige criminele
organisaties of angstaanjagende misdadigers ongemoeid als
gevolg van intimidatie, of er wordt aan de eisen van de
bedreigers toegegeven. De bedreigers nemen waar dat
intimidatie loont. En zo ontstaat gemakkelijk een vicieuze
cirkel.
85