Bedreigingen in Nederland - Politie & Wetenschap

Poel 1999). Ze deden dat uit gemakzucht, schuldgevoel over de
beroerde sociale positie waarin woonwagenbewoners zich
bevonden of doordat ze zich lieten intimideren. Menige
zwakkere in de samenleving heeft toen, net zoals
woonwagenbewoners, ‘ontdekt’ dat ‘angst verkopen’ door
dreiging met geweld een lucratieve bezigheid kon zijn.
Dreiging met geweld bleek bovendien een probaat middel om
lokale overheden in voorkomende gevallen op afstand te houden,
zoals Van Thijn ondervond. In zijn boek BM memoreert hij de
werkbezoeken die hij als burgemeester aan verschillende
woonbuurten heeft gebracht. Daarbij was het sowieso al
‘normaal’ dat hij werd geconfronteerd met ‘woedeuitbarstingen’
van bewoners, maar tijdens een werkbezoek op 21
december 1984 aan de Staatsliedenbuurt – een buurt die was
verworden tot een no-go-area, beheerst door de kraakbeweging –
bleef het daar niet bij:‘Met een oorverdovend kabaal stormt
een groep van tientallen krakers (tweehonderd volgens de
latere schatting) de hoek om, recht op ons af. […] De eerste
krakers biggen tegen me aan. ‘Van Thijn, rot op!’ wordt er
geroepen. ‘Vuile fascist!’ Een kraker die kennelijk nog niet
helemaal is ingeburgerd, roept in onvervalst Duits: ‘Raus!’
[…] Ze beginnen te duwen. Ik kan nog maar één kant op, de
buurt uit, dat is duidelijk. Ik probeer ze nog één keer toe te
spreken. ‘Dit is niet in het belang van de buurt!’ roep ik met
overslaande stem, maar er is geen houden aan. Binnen enkele
minuten bereik ik onder luid gejoel de Haarlemmerweg en zoek
aan de overkant een goed heenkomen in de portiersloge van het
GEB-terrein.’ 21
Na een kwarteeuw van gedogend besturen – en dat wil volgens
Elsevier, dat er een heel nummer aan wijdt (19 juli 2003)
zeggen: ‘voor allerlei vormen van hinderlijk, vaak verboden
gedrag vrijplaatsen creëren’ – lijkt het tij te zijn gekeerd
voor zowel ‘de nationale vrijbuiters’ in woonwagenkampen als
de drugsverslaafden, straatprostituees, bedelaars,
straatventers, ‘straatracers’, thuistelers en anderen. Er
21
Van Thijn 2003: 36.
39