Bedreigingen in Nederland - Politie & Wetenschap

ontdekte dit nadat ik hier navraag naar had gedaan. Ik heb
over deze vorm van passiviteit later een schriftelijke klacht
bij de hoofdofficier van justitie mr. L. de Wit ingediend.’
John van den Heuvel deed aangifte na een ernstige
bedreiging, maar ook dit ging niet zoals men mag verwachten:
‘In eerste instantie werd er niet of nauwelijks gereageerd en
stelde men zich op het standpunt dat De Telegraaf dit zelf
maar moest oplossen. Later, toen de bedreigingen ernstiger en
concreter werden en de hoofdredactie van De Telegraaf
bescherming eiste, heeft men in overleg met onze
bedrijfsbeveiliging wel een aantal beveiligingsmaatregelen
genomen. Dit is gebeurd door de politie in mijn woonplaats.’
Een verslaggever van het NOS-journaal wilde aangifte doen nadat
hij een poederbrief had ontvangen. ‘Met de “antrax”-brief ben
ik naar de politie geweest, waar de dienstdoende agent even
van het poeder proefde en vervolgens de envelop in de
prullenbak gooide met de mededeling: “Niets aan de hand,
fijngemalen kalk of gips of zo”.’
Hans Verploeg, voorzitter van de Nederlandse Vereniging
van Journalisten, verwijt justitie te makkelijk om te gaan met
door journalisten gemelde bedreigingen. Als voorbeeld noemt
hij Stella Braam en Mehmet Ülger, het geval waar dit hoofdstuk
mee begon. De eerste reactie van de politie luidde volgens
hem: ‘Ach, we rijden weleens langs.’ De NVJ heeft bij de
toenmalige minister van Justitie Winnie Sorgdrager moeten
afdwingen dat zij bescherming zou krijgen in de vorm van een
kogelwerend vest, politiebewaking en een ander adres. Later
reageerde de politie wel anders, zoals in het begin van dit
hoofdstuk bleek.
Toegeven?
Heeft men ook toegegeven aan de eisen van de dreigers? Dit is
het lastigste om te vragen omdat journalisten eventueel zouden
moeten opbiechten de norm te hebben overtreden. In antwoorden
op onze schriftelijke enquête komen de respondenten niet
verder dan toegeven dat het heel vervelend was, maar dat men
zich overigens ‘niet in zijn werk belemmerd heeft gevoeld’. Zo
163