Bedreigingen in Nederland - Politie & Wetenschap

achter zit. En ik had het niet over mezelf afgeroepen. Als een
van mijn collega’s daadwerkelijk informatie aan de hooligans
had doorgespeeld, dan kan het bij wijze van spreken morgen
weer gebeuren.’
Een volgend voorbeeld heeft betrekking op bedreigingen
aan het adres van een rechercheur door bewoners van een
woonwagenkamp. Nadat gemeenteambtenaren en ook wethouders
herhaaldelijk agressief zijn tegemoet getreden, acht de
regionale korpsleiding de tijd rijp om het woonwagenkamp in te
gaan. Enkele dagen voor de geplande actie komt er echter over
de tap (oftewel afgeluisterde telefoon) informatie binnen die
erop duidt dat er binnen het korps een lek moet zijn. Om de
geplande actie behoorlijk te kunnen uitvoeren, wordt tot
direct handelen overgegaan. Een rechercheur die jaren eerder
als wijkagent veel met de kampbewoners te maken heeft gehad,
gaat als een van de eersten het woonwagenkamp binnen en geeft
zijn collega’s de nodige informatie over woonadressen en
personen. ‘Ik wees aan: die is die, hij woont daar enzovoort,
want ik kende de meeste bewoners.’ In de ogen van de
woonwagenbewoners heeft dit optreden de man die tevoren als
betrouwbaar en oprecht te boek stond tot een verrader gemaakt.
Bij een toevallige ontmoeting tussen de rechercheur en een
woonwagenbewoner op de markt waar hij boodschappen doet,
krijgt de rechercheur te horen: ‘We weten waar je woont en dat
je kinderen hebt. En jij of zij gaan eraan!’ De rechercheur
neemt de bedreigingen serieus: hij weet dat deze mensen in
staat moeten worden geacht hun bedreigingen uit te voeren. De
korpsleiding ziet echter af van een strafrechtelijke aanpak en
wil vooral niet te veel ruchtbaarheid aan de zaak geven. Zij
staat de rechercheur toe zijn dienstwapen voorlopig mee naar
huis te nemen en er wordt gezorgd voor extra surveillance door
de straat waar de rechercheur woont. Wanneer de rechercheur
merkt dat het hierbij blijft, stapt hij zélf op de persoon af
van wie hij vermoedt dat hij het brein achter de bedreigingen
is. In het open gesprek dat volgt, geeft de rechercheur de
woonwagenbewoner te verstaan het onbestaanbaar te achten dat
zijn gezin onderwerp van de bedreigingen is. Vanaf dat
tijdstip is het met de bedreigingen afgelopen.
71