Bedreigingen in Nederland - Politie & Wetenschap

daglicht komen te staan. Er bleken wel degelijk mensen in
Nederland rond te lopen die bereid waren politieke
moordplannen ten uitvoer te leggen van het type zoals die in
bedreigingen worden aangekondigd. De feitelijkheid dat deze
moorden allebei juist níét door bedreigingen (althans geen
bedreigingen door de latere moordenaar) vooraf waren gegaan,
kon dat inzicht niet meer veranderen. De criminologie had zich
misschien wel te veel beperkt tot het onderzoek naar
querulanten of het type van eenzame politieke stalkers,
terwijl deze moorden voortkwamen uit het milieu van
groeperingen die politiek geweld als strijdmiddel hanteerden.
Hoe het ook zij: vanaf de politieke moorden op Fortuyn en Van
Gogh moesten bedreigingen serieus worden genomen.
De populariteit van de bedreiging aan het adres van
prominenten lijkt voor zover we nu kunnen beoordelen een
specifiek Nederlandse ziekte te zijn. In gemakkelijke
verklaringen van het verschijnsel komt men nogal eens de
opmerking tegen dat het de schuld is van de opkomst van
internet of de verloedering van de televisie. Het is niet
duidelijk waarom die bedreigingen dan in vergelijkbare en
omringende landen niet of nauwelijks voorkomen, terwijl ze
daar toch ook internet en televisie hebben. We hebben onze
collega’s in België, Frankrijk en Duitsland gevraagd of er in
die landen een vergelijkbare plotselinge hausse van
bedreigingen tegen prominenten viel aan te wijzen, en hun
reactie was ontkennend. 3 Er is hoogstens overeenkomst met
bedreigingen vanuit de hoek van radicale moslims (vergelijk in
Engeland ook de bedreiging aan het adres van Rushdie). Dat
probleem is dan ook internationaal van karakter. In België is
onlangs de socialistische volksvertegenwoordigster Mimount
Bousakla vanuit de wereld van radicale moslims bedreigd omdat
ze de moslimexecutieve (dat is een vertegenwoordigend
inspraakorgaan) wilde opheffen, en dat heeft daar wegens zijn
zeldzaamheidswaarde danige opschudding gewekt.
3 Voor België was dat professor Marie-Claire Foblets, voor Frankrijk professor Sophie Gendrot en voor Duitsland
professor Rudolf Leiphart. De vraag die we hun stelden was of er in hun land ook sprake was van een opmerkelijke
toename van het aantal geweldsdreigingen aan het adres van prominenten. Hun antwoord luidde ontkennend.
8