Bedreigingen in Nederland - Politie & Wetenschap

vormen van bedreiging waarover men in de krant leest. Ook het
uitstralingseffect van de omgangsvormen die tegenwoordig het
publieke debat domineren, moet niet worden onderschat: ‘Ik kan
het niet onderbouwen, maar ik geloof erg in het op verkeerde
gedachten brengen van labiele geesten. Die demonisering waar
Fortuyn het over had, daar geloof ik ook erg in. Er wordt gauw
een sfeer geschapen waarin ten opzichte van sommige mensen
geen grenzen meer gelden. Dat begint met verbaal geweld.
Minister De Geus staat daar nu ook aan bloot, en dat neem ik
meneer Lodewijk de Waal kwalijk. Het is allemaal niet
wetenschappelijk gefundeerd wat ik zeg, maar je ziet bij een
heleboel mensen dat die gevoelig zijn voor het bestaan van
grenzen. En dus ook voor het verdampen van grenzen. En als die
grenzen, die belemmeringen, door bekende Nederlanders om zeep
geholpen worden, dan vind ik dat zij hebben meegeholpen aan
het creëren van een sfeer waarin dit dus kennelijk kan en
geoorloofd is. En ik vind dat daar veel te weinig aandacht
voor is.’
Over de demonisering van Fortuyn is op zichzelf al veel
gezegd en geschreven, maar in een recente studie van
Volkskrant-journalist en historicus H. Wansink wordt uitvoerig
stilgestaan bij ‘de manier waarop de “linkse kerk” [de term is
een vinding van Fortuyn] politiek tegenstanders monddood
maakte en ongewenste opvattingen buiten de orde plaatste’. In
het politiek correcte discours van weleer werd alles wat
asielzoekers, migranten en uitkeringsgerechtigden in een
minder gunstig daglicht stelde ‘verdonkeremaand’. Daartoe werd
in veel gevallen de ‘kapstokmethode’ gehanteerd, een methode
waarbij de Tweede Wereldoorlog en met name de moord op de
joden in de strijd werden geworpen om ongewenste discussies in
de kiem te smoren. Deze methode werd ook gehanteerd om Pim
Fortuyn monddood te maken, maar toen diens populariteit bij de
kiezers desondanks alleen maar steeg, hebben de lijsttrekkers
alle zeilen bijgezet. Vergelijkingen met Hitler, Himmler,
Eichman, Mussolini, de NSB, het fascisme, het racisme en het
antisemitisme waren volgens Wansink (2004: 242) niet van de
lucht.
H. Westbroek, van 1997 tot 2002 flamboyant
32