Bedreigingen in Nederland - Politie & Wetenschap

elang bij om bedreigingen van leden van hun korps breed uit
te meten. Men zegt dat media-aandacht de bedreigers zou kunnen
sterken in hun mogelijk vermoeden dat hun actie effectief is
geweest. Verder zou die aanstekelijk kunnen werken en kunnen
leiden tot copycat-gedrag. Misschien zijn die risico’s ook de
reden waarom de politieorganisatie er tot op heden geen
registratie van bijhoudt.
Maar het onderwerp leeft wel degelijk en men zegt dat het
verschijnsel hand over hand is toegenomen, ook de bedreigingen
van politiemensen in de privésfeer. De verharding van de
maatschappij zou zich doen gelden en de afbrokkeling van
respect voor het gezag zou de drempel om geweld te gebruiken
of om daarmee te dreigen hebben verlaagd. Daar komt nog bij
dat er in Nederland veel aandacht van de politie uitgaat naar
de georganiseerde misdaad. Een strenger opsporingsbeleid zou
heel goed een toename van het aantal bedreigingen kunnen
opleveren. Een leidinggevende functionaris van de Amsterdamse
politie becommentarieert het eerder genoemde resultaat in die
richting van de Commissie-Van Traa: ‘Dat kon je haast
verwachten als je ze dichter op de huid gaat zitten.’
De toegenomen reden tot zorg blijkt ook uit interne
beleidsstukken van de politie en artikelen in vakbladen over
toegenomen agressie jegens de politie. Er zijn speciale
protocollen opgesteld met richtlijnen over hoe te handelen als
het je overkomt en welke procedures binnen het korps dienen te
worden gevolgd. Er zijn functionarissen aangesteld die zich
bezighouden met het afhandelen van geleden materiële en
immateriële schade. Bedrijfsopvangteams verlenen psychosociale
hulp.
Het is lang niet eenvoudig om precies uit te maken wie
gelijk heeft: degenen die zeggen dat de politie altijd al last
heeft gehad van bedreigingen, of zij die menen dat die
plotseling zijn toegenomen. Zoveel is wel zeker: het is een
reëel probleem, en dat is volgens onze gesprekspartners zowel
vroeger als nu door het korps onvoldoende serieus genomen.
Om te laten zien dat bedreigingen aan het adres van
politiemensen geen recent verschijnsel zijn, volgen nu drie
praktijkvoorbeelden één uit de jaren tachtig, één uit de jaren
58