Bedreigingen in Nederland - Politie & Wetenschap

figuur onder zijn lange jas, aldus de informant. De schutter
zou zijn ingehuurd door de man van wie de politieman eerder
het automatische wapen had ingevorderd. Om de een of andere
reden had de schutter er op het laatste moment van afgezien de
granaat af te vuren. De informant wist de politieman bovendien
te vertellen dat de opdrachtgever op dit moment doende was
handgranaten in zijn bezit te krijgen om die zelf de woning
van de politieman in te werpen. Ten slotte liet de informant
doorschemeren dat de CID (zoals de inlichtingeneenheid van de
politie toen nog heette) op de hoogte zou zijn van de plannen
om de politieman om te brengen, maar dat het (nog) niet de
bedoeling was de politieman van deze informatie op de hoogte
te stellen.
Na twee dagen van ongeloof en ontzetting ontvangt de
politieman een telefoontje van de districtschef: of hij
onmiddellijk naar het bureau wil komen, omdat er CID-informatie
is binnen gekomen over een geplande aanslag op zijn persoon.
De vrouw en de kinderen van de politieman worden van huis en
van school gehaald en samen met de politieman ondergebracht in
een vakantiepark. Na protesten van het gezin over het
belabberde onderkomen mogen ze voor enige tijd naar het
buitenland vertrekken. Binnen de kortste keren zitten de
politieman met zijn vrouw en kinderen in het vliegtuig naar
Cuba. Het ‘noodscenario’ dat door het korps uit de kast is
getrokken, stoelt op de ervaringen van de politie in (Noord-
)Ierland, waar men uitgebreide ervaring heeft met ernstige
bedreigingen aan het adres van politiemensen.
Na tien dagen op Cuba wordt de terugreis naar Nederland
gemaakt. Het korps heeft inmiddels van de CID te horen gekregen
dat ‘de druk van de ketel is’. De zaak blijkt te zijn
‘stukgemaakt’; dat wil zeggen dat het strafrechtelijk
onderzoek wordt onderbroken om de bedreiger door de CID op de
hoogte te laten stellen van het feit dat de dienst van zijn
plannen af wist.
Deze bizarre situatie schreeuwt om uitleg. Maar het enige
dat de districtschef en de korpschef de politieman kunnen
vertellen, is dat zij nooit eerder door de CID op de hoogte
zijn gesteld van de mogelijkheid van een aanslag. Om de een of
62